Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Μη μετανιώνεις



Σιωπή μόνο αυτό έμεινε, τίποτα άλλο να μας θυμίζει εκείνη τη μέρα, και αυτό το γιατί της μητέρας ακόμα με πονά. Είχε ντυθεί στα μαύρα ήταν η μέρα που δε πρόλαβες να δώσεις μια αγκαλία και να πεις ένα συγνώμη. Δε έπρεπε να το κάνω αυτό, φύγε από το σπίτι, δε θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου, μου έλεγε συνέχεια, ενώ στο βάθος άνδρες ψηλοί αδύνατοι χτυπούσαν με τα σφυριά τους. Ποιο σπίτι;, τίποτα δε χάθηκε, απάνταγα στη μητέρα και έβαλα τα κλάμματα. Στο βάθος η μικρή μου εξαδέλφη σε λίγο θα πέθαινε, και θα έφταιγα εγώ, ήθελε να σηκωθεί μα εγώ την έσπρχωχνα και μου φώναζε σε αγαπώ, δε μπορούσα να καθήσω μαζί της, Οι ψηλοί άνδρες συνέχιζαν την δουλειά τους και ερχόντουσαν προς το μέρος μου πίσω στο βάθος η μητέρα να κλαίει, οι άνδρες πήραν τη ξαδέλφη την έθαψαν εκεί που την έσπρωξα για τελευταία φορά. Εκει έμεινα για πάντα, δε μπόρεσα να φύγω, με έφαγαν οι σκόροι, δε γινόταν να ξεχάσω την στιγμή εκείνη που... Τα τελευταία λόγια της θα μείνουν για πάντα μες στο μυαλό μου και αν τα λόγια είναι δύσκολα είναι αγαπήμενα, σε αγαπώ, και αν δε τα πιστεύεις γεια χαρά, φεύγω ήσυχα. Και εγώ έμεινα στην άκρη του δρόμου, τόσο θλιμένος, που ακόμα και οι τυφλοί έδειχναν να μην είχαν πρόβλημα...

12 σχόλια:

argy είπε...

ε,εγώ λόγια δεν έχω,κάτι τέτοια κείμενα με εκπλήσουν και με αγγίζουν ταυτόχρονα...τις καλησπέρες μου...

Alexandros A. Voudouris είπε...

Βρε βρε,καλωσήρθες,καιρό είχες να γράψεις....
Πολύ "σκοτεινό" το σημερινό...αλλά ωραία γραμμένο...
Καλό βράδυ..

Εφιάλτης είπε...

@ Ag'o, έκανα ότι μπορούσα :P

@ alx599, εδώ ήμουν, τριγυρνούσα αλλά δε είχα ιδέες για να γράψω, όντως είναι σκοτεινό...

Καλό βράδυ και στους 2 σας... :-)

neni είπε...

Γιατί τέτοια λόγια;Τέτοιες σκέψεις;
Πως προέκυψαν;

Εφιάλτης είπε...

@ Neni, εντελώς τυχαία, ήθελα να γράψω κάτι στο blog, και μου ήρθε στο νου μια δολοφονία και όπως να έχει το έγραψα και μου βγήκε έτσι...

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη

Skouliki είπε...

καλο μηνα..

παντως πολυ καλο το κειμενο σου ..δεν εχει σημασια αν ειναι σκοτεινο η οχι να αναπνευει πρεπει σαν κειμενο και εσυ το πετυχες

o βασιλιάς του δάσους είπε...

Πόνε … τον γνωρίζω τον δρόμο αυτόν.
Και στα αλήθεια κέρδισες αέναα ένα κομμάτι από την ψυχή μου, και σου κόστισε μια γλυκιά σου, καλησπέρα.
Δεν ξέρω να εκφραζομαι με γήινα λόγια.
Είμαι από τον Άθωνα του αγίου μας όρους…
Και έτσι για την δόξα της λέξης ‘’αγαπώ’’.
Δύο λόγια έχω να σου πω,
Και μέσα στην αγαπη που αγαπάς.
Να ζήσουνε λουλούδια.
Κάποτε πόνε μένια μου, αγάπησα.
Γιατί ήμουνα αγάπη.

Και άνοιξα τας χέρια μου στον ουρανό,
Και φώναξα στο σύμπαν της αγάπης σου, πώς αλήθεια σ'αγαπώ!

Και τότε που λες μένια μου ,
Έγινα στα ξαφνικά…. Άνεμος.
Τρομαγμένος ξαναφώναξα:

’’άνεμε πώς είναι δυνατών, ήμουνα άνεμος και έψαχνα θεό.????’’

‘’χα χα , γέλασε ο άνεμος και μου είπε¨
Αγάπησες, και η καρδιά μου σε είδε , και μέσα στην ψυχή μου σε έβαλε.¨
Άνεμε… δεν σε γνωρίζω και δεν σε βλέπω, βγες έξω εφόσον μου μιλάς! Θέλω το πρόσωπο σου να δω!
Και τοτε πάλη γέλασε ο άνεμος και μου είπε.
‘’Βρέ χαζέ , υπάρχει άλλο πρόσωπο εκτός από της αγάπης???’’
Και βρέθηκα να είμαι ο άνεμος…. Και να έχω το πρόσωπό σου.
Αφιερωμένο στην μενια της καλησπέρας της,
Με ένα μήνυμα αγάπης στο δάσος της που πονά.
Και γέμισε όλό το σύμπαν του ουρανού.
με αυτό που όταν ακόμα ξεψυχά…
Κάτω στην γή το λένε αγάπη.
Πέρασα να σε γνωρίσω …
Και μας κέρδισες.

Καληνύχτα στο δάσος σου¨))

If...ιγένεια είπε...

Πρωτη φορα καλημεριζω δολοφονο.. χαχ.. Καλημερα και καλο μηνα!

Εφιάλτης είπε...

@ Σκουλήκι, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

@ Βασιλιά, καλημέρα :-)

@ if...ιγένεια, καλημέρα και σε εσένα...

KitsosMitsos είπε...

Εννοείται ότι δε μετανιώνεις. Για τίποτε και ποτέ. Αν αξίζει να αλλάξει, απλώς άλλαξέ το.

prophet81 είπε...

Τίποτα δεν χάθηκε ποτέ από κανέναν, ούτε ένα αστέρι δεν ξεστράτησε ποτέ...κάτι ήξερε ο ποιητής!

Unknown είπε...

keep blogging...
Καταπληκτικό κείμενο,μπράβο σου...