- Πόσο;
Δε με ενδιαφέρει.
- Το λίγο είναι αρκετό;
Όχι. Είναι ιδανικό.
- Γιατί;
Γιατί δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, γιατί σου είπα, βοηθάει.
- Μερικές φορές δε σε καταλαβαίνω...
Ούτε εγώ.
- Την μια θέλεις ή όλα ή τίποτα και την επομένη, το λίγο είναι ιδανικό.
Τα τελευταία χρόνια, ξέρεις, δεν υπάρχει το όλο. Δεν "αντέχω" το τίποτα, οπότε το λίγο είναι αρκετό, κάποιες φορές ιδανικό, κάποιες φορές ψυχοφθόρο και στενάχωρο, αλλά όχι θανατηφόρο.
- Και προτιμάς το κάτι από το τίποτα;
χαχα. Τίποτα; Μπορεί ο νους σου να συλλάβει την έννοια του τίποτα; Ο δίκος μου όχι.
- Τι εννοείς;
Εννοώ.. ότι αυτό που εσύ ονομάζεις τίποτα - χωρίς πιθανότατα να καταλαβαίνεις - εγώ το ονομάζω κάτι. Γιατί αυτό είναι. Ένα μικρό κάτι.
- Τροχίες και έλξεις δηλαδή;
Πφφφ... είπαμε. Φυσικά και όχι. Μη με κουράζεις, αφού σου είπα. Και να σου εξηγήσω δε θα καταλάβεις.
- Θα καταλάβω.
... Δεν καταλαβαίνεις καν πως τόση ώρα σου εξηγώ.
- ?
Φύγε σε παρακαλώ. Μη το δυσκολεύεις.
- Θα αντέξεις την μοναξιά;
Τι εννοείς μοναξιά;
- Να μην έχεις κανέναν, προφανώς. Τι είναι αυτά που ρωτάς;
Κανέναν, τίποτα,... πάντα υπάρχει κάτι, κάποιος... αυτό ισχύει προς το παρόν.
- Με κούρασες.
Καληνύχτα σου.