Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

«Ξυπόλητος στα συντρίμμια ενός έρωτα»


-  Σε περιμένω έξω από το σινεμά.

-  Ξεκινάω.

Είχε ξεχάσει πώς είναι να συνομιλεί μαζί της. Όλον αυτό τον καιρό προσπαθούσε να θυμηθεί το πρόσωπό της, αφήνοντας το χρόνο να κάνει καλά τη δουλειά του. Τώρα θα την έβλεπε ξανά.
Είχε ξεχάσει πώς είναι να είναι ερωτευμένος μαζί της.

Είχε πιει πολύ. Το ποτό άλλωστε είχε αποδειχθεί ο πιο πιστός φίλος του.
Νιώθει μια σκιά να πλησιάζει. Ήταν εκείνη. Την αγκαλιάζει δίχως δεύτερη σκέψη, ίσως και δίχως πρώτη.
Πόσο ξένος φάνταζε αυτός ο ίδιος άνθρωπος μέσα στην αγκαλιά του!

-  Λοιπόν, τι θες;

-  Τι να θέλω ρε Τάνια;

Έδειχνε να εκνευρίζεται μαζί της, λες και εκείνη θα όφειλε να ξέρει την απάντηση. Εκείνος όμως ήξερε πως ο θυμός του προέρχονταν από την αδυναμία του να απαντήσει: τι επιζητούσε στα συντρίμμια ενός έρωτα;
Την κοιτούσε κατάματα, λες και δεν θα την έβλεπε ποτέ ξανά. Προσπαθούσε να ανιχνεύσει τον έρωτα. Τον αγαπούσε άραγε όπως τότε;

-  Ορέστη, δώσε μου λίγο χρόνο. Συνέβησαν τόσα πολλά.

-  Πώς μπορείς να είσαι τόσο ψυχρή;

-  Ο πόνος δεν είναι προνόμιο αποκλειστικά δικό σου.

Σιωπή. Ύστερα σκόρπιες λέξεις, χωρίς συνοχή.
Έτσι, να μην μιλά κανείς για τον έρωτα, απλώς να τον υπονοεί. Να γίνεται αισθητή η παρουσία του, απλώς και μόνο με την απουσία του.

Έφτασε σπίτι τσακισμένος,  όχι τόσο για αυτά που ξεστόμισε, ούτε για τα λάθη του, που στην τελική τον κρατούσαν ζωντανό. Ήταν συντετριμμένος για εκείνα που φώλιαζαν μέσα του.
Έκλαψε.
Όχι για εκείνα που συνέβησαν, αλλά για εκείνα που είχαν περάσει ανεπιστρεπτί.
Έκλαψε για εκείνα, που δεν θα συμβούν ποτέ πια.




Πηγή: http://3pointmagazine.gr/ , της Χρύσας Βαϊνανίδη


Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Βραβειάκι

Ευχαριστούμε πολύ την Σκορπίνα για την τιμητική που μας έδωσε!

Καλούμαστε λοιπόν, να πούμε 7 πράγματα για τον εαυτό μας.

Αναλαμβάνω τη σκυτάλη,

1. Λατρεύω τα μαθηματικά και την αστροφυσική.
2. Λατρεύω τα ταξίδια.
3. Είμαι αρκετά επίμονη όταν νομίζω πως έχω δίκιο. Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές έχω κι έτσι αποφεύγονται ήπιες συγκρούσεις! :-p
4. Συχνά ζω στον δικό μου κόσμο, ένα αρνητικό βέβαια αυτού, είναι πως περιμένω ότι ο κόσμος θα αλλάξει, αλλά έχει και τις καλές του στιγμές.
5. Πιστεύω στον άνθρωπο και σε αυτά που έχει να προσφέρει, αν και με λυπεί το γεγονός πως ο ίδιος ο άνθρωπος δε πιστεύει στον εαυτό του -αρκετές φορές με λυπεί και ο εαυτός μου.
6. Αγαπάω τη βροχή και τη θάλασσα και ιδιαίτερα το συνδυασμό τους, σαν να διηγούνται την ιστορία μου/τους.
7. Θα μπορούσα κάλλιστα -εντάξει ίσως και να μην μπορούσα! :-p - να είχα πει εγώ το παρακάτω: «Ήρθαμε στον κόσμο, όχι για να πάρουμε ό,τι έχει η ζωή για τον εαυτό μας, μα και για να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή των άλλων πιο ευτυχισμένη.» Γουίλιαμ Όσλερ


Και δίνω τη σκυτάλη στον Εφιάλτη,

1. Δεν μου είναι εύκολο να δώσω χαρακτηριστικά του ευατού μου.
2. Είμαι ξεροκέφαλος, επίμονος.
3. Πιστεύω στους ανθρώπους με ίδια ευκολία που με κάνουν καχύποπτο.
4. Λατρεύω και εγώ τα ταξίδια αλλά με μηχανή.
5. Πολλές φορές ο κόσμος μου δε συμπτίτει καθόλου με τον κόσμο των άλλων και κάνει τη ζωή τους πιο δύσκολη και όταν γίνει η σύγκρουση βγαίνουν οι αλήθειες.
6. Μου αρέσει το διάβασμα και να γράφω. (αν και έχω να γράψω καιρό).
7. Δε ξέρω αν το 7 χαρακτηριστικό είναι ένα απόφθεγμα που πρέπει να γράψουμε, αλλά θα διαφωνήσω με τη Μένια και το τελευταίο που έγραψε γιατί μπορεί να ερχόμαστε στη ζωή για να προσπαθήσουμε να κάνουμε τους άλλους πιο ευτυχισμένους αλλά ζωή δε είναι μόνο να δίνεις γιατί σου μένει ένα παράπονο, ένα κενό και το κενό είναι χειρότερο από μια ζωή γεμάτη εμπειρίες . Η ζωή είναι μια ανταλλαγή ιδέων, οι εμπειρίες είναι σημαντικές να τις μοιραζόμαστε και να κάνουμε τον εαυτό μας πιο συσταλμένο, βέβαια η ζωή μας καθορίζεται λίγο πολύ από τη ζωή των άλλων, ζωή δίχως συνανθρώπους μας είναι ένα τίποτα, άρα πρέπει πρώτα να φτιάξουμε τον εαυτό μας. Μάλλον το 7 χαρακτηριστικό είναι ότι διαφωνώ σε απόψεις αν και μερικές φορές δε το εκφράζω και τα κρατώ μέσα μου.

Τώρα δε ξέρω πως πάει το παιχνίδι αν πρέπει να προσκαλέσουμε κάποιον, όποιος θέλει μπορεί να πάρει τη σκυτάλη και να συνεχίσει.