Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Σταγόνες


Ήθελα να γράψω κάτι για τον όμορφο άνθρωπο που έφυγε την Κυριακή το πρωί. Έκανα όμως το λάθος να συνδεθώ στο facebook, κάτι το οποίο μου στέρησε κάθε σκέψη. Είχαν φροντίσει όλοι αυτοί οι άνθρωποι των γυαλών να ανεβάσουν τραγούδια του ανθρώπου αυτού σε ένα προφίλ που ούτε νότα ομορφιάς δεν περιέχει.. Και πώς μετά να τιμήσεις αυτόν τον άνθρωπο;! Ήξερες εσύ ρε φίλε πως το "Πότε Βούδας, πότε Κούδας" το είχε πρωτοτραγούδησει ο Παπάζογλου; Ή μήπως ξέρεις κάποιο άλλο τραγούδι εκτός του "Αύγουστου";

Αφήνεις μια Κυριακή να περάσει, παραβλέπεις τη δευτέρα, μα την τρίτη παρατηρείς κι άλλα. Μιλάνε για αξιοπρέπεια τα ίδια άτομα που σε βρίζουν γιατί δε μπορούν να τα βρουν με τον εαυτό τους.. Και εκεί νομίζω κάπου τρελαίνομαι. Μίλησα κι εγώ για αξιοπρέπεια.
Μιλάνε για σεβασμό, οι ίδιοι άνθρωποι που δε σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Μίλησα κι εγώ για σεβασμό.
Μιλάνε για ειλικρίνεια, τα ίδια πρόσωπα που λένε ψέματα στον ίδιο τους τον εαυτό. Μίλησα κι εγώ για ειλικρίνεια.

Τρομακτικές καταστάσεις, ικανές να σε οδηγήσουν στην τρέλα, ή μήπως έχω ήδη τρελαθεί;
Σταματάω πια να μιλάω για αυτά. Μιλάνε οι άλλοι. Θα βρω κάτι πιο αληθινό την άλλη φορά. Σου ζητάω συγνώμη που ήμουν αφελής. Να προσέχεις Εαυτέ, μη μου τρελαθείς και χαθούμε και οι δυο.

‎.τίποτα άλλο πια.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Λυγμός



Ένα δέντρο
να γέρνει σε μια πλαγιά σπασμένη
ένας ήλιος
να καίει σε μια θάλασσα νεκρή

Μια πέτρα
Να κόβεται απ’ το κύμα στα δυο
Μια βάρκα
Να παρασύρεται στου ποτάμου τις ορμές

Και ας είν’ το δέντρο να σπάσει
Κι ο ήλιος να πέσει
Κι η πέτρα να χαθεί
Κι η βάρκα να τσακιστεί

Ο πόνος θα αντέξει τον πόνο
Και η αλήθεια τον δικό της
Μα…

Ένα όνειρο
Να πεθαίνει στο λυγμό της αυγής

Ποιος θα τ’ αντέξει;