Η ιστορία ενός σοφού

Μια μέρα εκεί που ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να του κάνει το τεστ της «τριπλής διύλισης.

-«Tριπλή διύλιση;» ρώτησε με απορία.
-Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις. Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια?

-Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...

-Μάλιστα. Aρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό?

-Καλό? Όχι το αντίθετο μάλλον...

Aρα, συνέχισε ο Σωκράτης
-θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο τύπος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία

Παρόλα αυτά συνέχισε ο Σωκράτης
-Mπορεί ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι?

-Όχι δεν νομίζω...

-Aρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω?

Ο τύπος έφυγε ντροπιασμένος και έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.
....
Το παραπάνω περιστατικό δείχνει γιατί ο Σωκράτης ήταν τόσο σπουδαίος φιλόσοφος και έχαιρε τόσο μεγάλης εκτίμησης. Το παραπάνω περιστατικό εξηγεί επίσης το λόγο που ο Σωκράτης δεν έμαθε ποτέ ότι ο Πλάτωνας του πήδαγε τη γυναίκα!"

Αντιμέτωποι με "αλήθειες" (Μέρος 1ο)

-Φτιάχνεις όμορφο μέλλον, αν ζεις όμορφο σήμερα. Γιατί το σήμερα γίνεται δυνατό παρελθόν που επιστρέφει και επηρεάζει το αύριο.

-Να αντιμετωπίζεις το συνάνθρωπο σου θεωρώντας τον σοφό σαν το Σωκράτη και δυνατό σαν τον Ηρακλή.

-Το σεβασμό τον εμπνέεις δεν τον επιβάλλεις.

-Ευτυχία είναι να ξέρεις ότι μία ζωή έστω μία και μόνη αναπνέει καλύτερα, γιατί εσύ υπήρξες ή υπάρχεις.

-Δώσε σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι και τον έχεις χορτάτο για μια μέρα.
Μάθε τον να ψαρεύει και τον έχεις χορτάτο για μια ζωή.

-ΣΤΟΟΟΟΠ!!! Μπορεί ένας από εσάς να γυρίσει την πλάτη του, ώστε να μπορέσω επιτέλους να μιλήσω ειλικρινά;;;

-Έμαθα να χρησιμοποιώ τη λέξη αδύνατο με την μεγαλύτερη δυνατή προσοχή.

-Έκλαιγα επειδή δεν είχα παπούτσια,
ώσπου είδα κάποιον που δεν είχε πόδια.

-Τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στην πλάκα!

-Τα ωραιότερα λόγια μιας αγάπης κρύβονται πίσω από τη σιωπή ενός βλέμματος! Ότι δεν ακούγεται δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει και αυτός που δεν καταλαβαίνει την σιωπή σου δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει τα λόγια σου.

Και το μότο μου:
-Στη ζωή μπορείς να βαδίζεις όσο αργά θέλεις...σημασία δεν έχει να τρέχεις.. σημασία έχει να μη σταματήσεις ποτέ...

Και κάποια του Εφιάλτη μας:
-Ο κόσμος ήταν άχαρος, ο κήπος ήταν αφιλόξενος και ο άνθρωπος ερημίτης αναστέναζε, ώσπου η γυναίκα χαμογέλασε.

-Όταν χάνεις αυτούς που αγαπάς, τότε νοιώθεις πόσο τους αγαπούσες.

Πραγματικά χοντρός;

Επειδή η φωτογραφία είναι μικρή και τα γράμματα δε φαίνονται σας γράφω τι λέει:

Όλοι μας μεγαλώνοντας γινόμαστε βαρύτεροι
γιατί υπάρχει πολύ περισσότερη πληροφορία
μέσα στα κεφάλια μας.

ΑΡΑ...δεν είμαι ΧΟΝΤΡΟΣ, απλά είμαι
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΥΠΝΟΣ και το κεφάλι μου
δεν μπορεί να συγκρατήσει όλη αυτή την
πληροφορία και για αυτό άρχισε να γεμίζει το
υπόλοιπο σώμα μου!

Για αυτό άλλη φορά άμα σας πουν χοντρούς έχετε την απάντηση.

Ποτέ μην βγάζετε γρήγορα συμπεράσματα

Ρίξτε μια ματια στο παρακάτω και θα δείτε ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις όπως μπορεί να φαίνονται! ;)


DOWNLOAD MOBILE VIDEOS ON ZEDGE.NET

Φαντάζομαι ότι την επόμενη φορά που θα βιαστείτε να βγάλετε το συμπέρασμα σας θα το ξανασκφετείτε!!! :-)


Με την πολύτιμη βοήθεια του Εφιάλτη μας!

Πάμε για άλλα

Αυτό το βίντεο το είδα και το δανείστηκα από την Lampirella, ελπίζω να μην μου θυμώσει :-)

Το βίντεο είναι το εξής:


Όσο για την κυρία που εικονίζεται έχω να πω πως την ζηλεύουμε γιατί είναι νεα-όμορφη-ταλαντούχα και μορφωμένη, αχ ας ήμασταν όλοι όπως είναι και αυτή

Τέλος στην τραγωδία επιτέλους

Αχ πόσο θα ήθελα να ίσχυε αυτός ο τίτλος για το παρακάτω κείμενο! Όμως δυστυχώς δεν ισχύει, καλύτερα μάλλον θα ταίριαζε το «Βοήθεια καιγόμαστε!»
Πώς είπατε;;
Όχι δε μιλάω για το «καυτό» πάρτι στη Μύκονο, ούτε για τη φωτιά των εκλογών, ούτε βέβαια και για ην «κάψα» της Μαριώς για το Γιωργάκη και δυστυχώς ούτε για το αυριανό (;) ντέρμπι των δύο αιωνίων που θα βάλει φωτιά στη καρδιά κάθε φιλάθλου. (αν και από όσο φαίνεται η πρώτη αγωνιστική θα αναβληθεί). Μιλάω για πραγματική ΦΩΤΙΑ με ότι επακόλουθα μπορεί αυτή η λέξη να έχει. Στην κυριολεξία καίγεται η μισή Ελλάδα. Πιο κυριολεξία δε θα μπορούσε να είναι και η άλλη μισή μη νομίσετε ότι τη γλίτωσε, βρίσκεται προς το παρόν σε καραντίνα.

Τι Κερατέα, τι Μεσσηνία, τι Κόρινθος, τι Λάρισα, τι Εύβοια, τι Λακωνία, τι Ταΰγετος, τι Ροδόπη, τι δεν ξέρω εγώ τι άλλο… (με τόσες φωτιές έχω χάσει το λογαριασμό πια :-( ). Όλα τα κανάλια πλέον του «κουτιού» δείχνουν τη φλεγόμενη Ελλάδα.
(Σχεδόν όλα δηλαδή, γιατί αν βάλετε STAR μόνο ειδήσεις δε θα έχει… εκτός αν είναι μεταξύ 8 παρά και 9 παρά και πάλι όμως δεν εγγυώμαι για το περιεχόμενο τους.) Μετά την μεγάλη παρένθεση και δίνοντας λίγο περισσότερη σημασία στις ενημερωτικές εκπομπές κάθε μία έχει το δικό της τίτλο. «Πύρινος κλοιός», «Κόκκινη λαίλαπα», «Η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης»… όποιος και αν είναι ο τίτλος, όποια και αν είναι η εκπομπή δε λείπει η υποσημείωση: «44 νεκροί» -μάλλον έχω μείνει πίσω- 46 λένε τώρα και αλλού 47.

Άντε λες για το δάσος που κάηκε κάνεις αναδάσωση, άντε και τα σπίτια που κάηκαν τα ξαναχτίζεις, τους ΝΕΚΡΟΥΣ όμως, πώς τους ξαναφέρνεις πίσω. Με 6000 ψωρόευρώ;; Δε νομίζω (δηλαδή είμαι σίγουρη. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΕΡΝΕΙΣ). Όσοι έμειναν άστεγοι;; Αυτοί τι;;
Για να συνέλθουν λίγο όσοι νομίζουν ότι θα έχουν συμφέρον από όλη αυτή την ιστορία. Ειλικρινά δε με νοιάζει αν ήταν το ΠΑΣΟΚ, οικοπεδοφάγοι, νέου είδους τρομοκράτες, αν ήταν μια γριά, ή ένας νεαρός. Με νοιάζει ότι από ΤΩΡΑ η Ελλάδα θα είναι «αλλιώς». Θα έχει χάσει 50 (από ότι φαίνεται αυξάνονται) ανθρώπους (γυναίκες, άντρες, παιδιά, ηλικιωμένους) και θα πασχίζουν όσοι σώθηκαν -τα υπόλοιπα εκατομμύρια δηλαδή- να ανασάνουν και να μην πλημμυρίσουν. Διότι όπως μάθαμε στο δημοτικό κιόλας, χωρίς «πράσινο» (δέντρα και φυτά) ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ (με τα τωρινά δεδομένα) ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ. (εκτός των ίδιων των φυτών βεβαίως).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μιλάμε για εμπρησμό (και αυτό είναι και το χειρότερο). Τώρα θα μου πείτε βέβαια ποιος είπε το αντίθετο; Κανείς. Το θέμα όμως είναι να βρεθούν οι εγκληματίες (γιατί για αναίσθητους, ανεγκέφαλους, συμφεροντολόγους εμπρηστές μιλάμε) και να τιμωρηθούν (όχι απαραίτητα μπαίνοντας φυλακή ή πληρώνοντας, αλλά αναδασώνοντας και χτίζοντας).
Αν μιλάμε λοιπόν για αυτούς που ψάχνουν συμφέρον τότε ναι, θα χτίσουν εκεί που κάηκαν, σίγα μην γίνει αναδάσωση, σάμπως ΤΟΥΣ νοιάζει;;; Φυσικά και όχι, αυτός ήταν και ο αρχικός σκοπός τους….
Τι και αν το κοριτσάκι με το πειστικό πρόσωπο της greenpeace μιλάει εκ μέρους όλων των παιδιών;; Το αποτέλεσμα;;;
ΚΑΝΕΝΑ απολύτως. Οι φωτιές συνεχίζονται, για να μην πω αυξάνονται και εγώ κάθομαι και γράφω αυτό το άρθρο κοιτώντας απέναντι την Εύβοια να φλέγεται, τον ουρανό να έχει ένα κοκκινομωβπορτοκαλοροζ χρώμα (τώρα που βράδιασε φαίνεται μόνο ένα κόκκινο νέφος πίσω από το βουνό και η φωτιά από μπροστά) και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που είναι μόνο η αρχή. Ότι και να πω δε θα βοηθήσει, όσες σελίδες και αν γράψω το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο, η φωτιά ακόμη θα μαστίζει την Ελλαδίτσα μας. Τα ʽθελαΝ, τα πάθαΜΕ.

***Και φυσικά μην ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε όσες ξένες χώρες έστειλαν και πρόκειται να στείλουν βοήθεια, μεταξύ των οποίων τη Γαλλία και τη Ρωσία, την Ισπανία, την Ισλανδία, την Κύπρο, τη Νορβηγία κ.α. . (αν κάνω κάποιο λάθος διορθώστε με).
*Αύριο αναμένεται χειρότερη εξέλιξη.

Αυτό και αν είναι εφιάλτης! :-(

* Αναθεωρήσεις: Επειδή το κείμενο γράφτηκε μεσημέρι προς απόγευμα, αναθεωρώ κάποια δεδομένα. Επίσημα οι νεκροί είναι 49 και ανεπίσημα 52. Άνθρωποι από τη Άνω Στείρα (ή Στύρα δεν είμαι σίγουρη) και το Αλιβέρι μεταφέρονται με πλοία στην Αγία Μαρίνα. Επίσης μεταφέρθηκαν και στον Ωρωπό.
*Η πρώτη αγωνιστική τελικά αναβλήθηκε και θα λάβει χώρα είτε το ερχόμενο Σαββατοκύριακο (πιο πιθανό) είτε θα ξεκινήσει κατευθείαν στις 23 Σεπτεμβρίου.
*Τα Καλύβια έχουν πάρει φωτιά και απειλείται το Λαγονήσι.

***Τα συλλυπητήρια μου σε όσους έχασαν σε αυτήν την αλυσίδα των εμπρησμών αγαπημένα τους πρόσωπα.

Το κείμενο κανονικά θα έπρεπε να δημοσιευτεί από την Μένια, αλλά επειδή αντιμετωπίζει πρόβλημα όπως θα είδατε και εσείς στο chat του blog, μου είπε να το ανεβάσω εγώ.

Anti sexy

1. Να φοβάστε στη διάρκεια μιας ταινίας. Τη στιγμή που κορυφώνεται η αγωνία ή που το σπλάτερ ξεδιπλώνετε στην πιο ακραία μορφή του είναι αντικειμενικά δύσκολο να ζυγίσουμε την προσοχή μας ανάμεσα στην αδρεναλίνη του φιλμ και στην -ενδεχομένως δικαιολογημένη- διεκδίκηση της προσοχής μας σε ωραία μεν, ανεπίκαιρα δε ερωτικά χάδια εκτόνωσης του φόβου σας.
2. Τα υπερβολικά ψηλά τακούνια. Ασφαλώς συμφωνούμε ότι αναδεικνύουν τα πόδια σας, αλλά τις περισσότερες φορές κινδυνεύουν να μας θυμίσουν μινιατούρα των δδυμων πύργων στις τελευταίες τους ώρες. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχετε πιει μερικά κοκτέιλ παραπάνω.
3. Το κάπνισμα. Εκτός του ότι το τσιγάρο ευθύνεται για τη ραγδαία αύξηση του καρκίνου του πνεύμονα και της αντρικής ανικανότητας, το να δείχνουμε ανοχή στο γεγονός ότι το κάπνισμα κάνει άσχημα το δέρμα, τη φωνή και το στυλ μιας γυναίκας είναι εγκληματικό. Όχι γιατί δεν έχετε δικαίωμα στην κατάχρηση, αλλά επιδημία γυναίκα είναι σέξι όταν αποπνέει υγεία.
4. Πονηρές υποσχέσεις σε sms. Χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτες, τις περισσότερες φορές η λήψη τέτοιων μηνυμάτων γίνεται το μεσημέρι, τη στιγμή που το άγχος μας χτυπάει limit up μπροστά στο μόνιτορ ή στην αίθουσα συσκέψεων. Άρα προτιμούμε τον αιφνιδιασμό από την προαναγγελία.
5. Οι λάγνες ματιές στο σεξ. Εντάξει είναι σέξι να μας ρίχνετε καμιά ματιά την ώρα του στοματικού έρωτα, αλλά το να μας κοιτάτε με γουρλωμένα μάτια -κάτι που συνηθίζεται στις hardcore ερωτικές ταινίες που όλοι μας έχουμε δει- δεν είναι καθόλου ερεθιστικό. Περισσότερο θα μας θυμίσει σκηνή από το γιαπωνέζικο θρίλερ Ring, οπότε μην καταστρέψετε σκηνές που ανήκουν αποκλειστικά στη ροζ έβδομη τέχνη.

Nίκος Μαράνος

Θα το είχαμε δημοσιεύσει καιρό πριν αλλά έτυχε κάτι.Το κείμενο είναι της Μένιας και επειδή αυτή την στιγμή λείπει, το ανέβασα εγώ. :-)

Εφιάλτες (όχι από αυτούς από τους άλλους)

Καθημερινά ζούμε χαρές, λύπες, εκπλήξεις, τρέλες, βαρετές στιγμές, εφιάλτες, συγκινήσεις και άλλα τόσα που μας γλυκαίνουν και πικραίνουν τη ζωή...

Ξυπνάς ένα πρωί και δε φτάνει ο εφιάλτης που είδες, αλλά και η συνέχειά του στην υπόλοιπη μέρα...
Έχεις αργήσει για τη δουλειά/σχολείο... βιάζεσαι, τελικά φτάνεις και ανακαλύπτεις ότι η προαγωγή πήγε στον άλλον από το δίπλα γραφείο ή πως σήμερα γράφεις διαγώνισμα και μόλις το συνηδειτοποίησες.... Τελικώς περνάει το εφιαλτικό πρωινό ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Είναι Παρασκευή και λες να βγεις με την κοπέλα σου/το αγόρι σου... και εκεί που η βραδιά κυλάει υπέροχα ακούς κάπου στο βάθος ότι: "Δε πάει άλλο". Ναι, το έτερον ήμισυ το πήρε απόφαση... "τελειωμένος" από αυτή τη μέρα γυρνάς σπίτι και αναρωτιέσαι: "Μα γιατί να ζω έναν τέτοιο εφιάλτη;;;;"

Και όμως τελικά πώς ορίζουμε τον εφιάλτη στην καθημερινή μας ζωή; Πάντα διαφορετικά. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Υπάρχουν και άλλοι βέβαια εφιάλτες πιο επώδυνοι ίσως.. όπως ένας θάνατος, μια απώλεια κάποιου σημαντικού προσώπου, η προσγείωση στην πραγματικότητα, ή απώλεια εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.. και πάει λέγοντας...

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Κάθε μέρα ο χρόνος κυλά, με ή χωρίς εμάς... δε νοιάζεται αν εμείς ζούμε τον Εφιάλτη της ζωή μας ή το Όνειρό μας, αν θέλουμε να προχωρήσουμε γρήγορα ή να καθυστερήσουμε λίγο τους δείκτες του ρολογιού που έχουν το δικό τους ρυθμό.. Τι και αν αύριο είναι διαφορετικά; τι και αν η ζωή συνεχίζεται, ποιος ρώτησε τους παθόντες και μη, αν αντέχουν τους εφιάλτες της ζωής τους; ΚΑΝΕΙΣ.

Έτσι αφού η ζωή κυλά, με τον ίδιο ρυθμό θα ήταν καλό να προσαρμοστούμε και εμείς για να μπορέσουμε να συμβαδίσουμε με τους άλλους, με τους δείκτες του ρολογιού, με τη ΖΩΗ (που όπως λέω τελευταία είναι πολύ γλυκιά, μα τη πικρή ταυτόχρονα...)
Ζώντας και κουβαλώντας τους εφιάλτες της ζωής μας όμως, πέραν από τα άσχημα, μαθαίνουμε και κερδίζουμε εμπειρίες και ως γνωστόν ότι μαθαίνει κανείς καλό είναι.
Και πάλι θα συνεχίζουμε ίσως με ένα βάρος, ίσως πετώντας, ίσως με τον χθεσινό (πραγματικά φοβερό) εφιάλτης μας, είτε με το πιο γλυκό μας όνειρο...

ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Και επειδή πάλι φιλοσοφίες (ή βλακείες/μακρυγορίες/αλλούμ ντι αλαλούμ;;) λέω βραδιάτικα, σας καληνυχτώ και όπως λέτε Όνειρα Γλυκά, χωρίς απρόσμενους εφιάλτες!

Εφιάλτες

Σίγουρα έχει τύχει κάποιες φορές να ξυπνάμε κατατρομαγμένοι, ιδρωμένοι ή κλαμένοι, επειδή είδαμε κάποιον εφιάλτη, ένα τρομακτικό όνειρο που μας τρόμαξε τόσο πολύ ώστε να ξυπνήσουμε.

Όπως το τοποθετεί ο Richard Wilkerson υπάρχουν διάφορα στάδια κατά τη διάρκεια του ύπνου μας και ξύπνιου μας στα οποία συχνά αναφερόμαστε με τη λέξη «εφιάλτες» και είναι σοφό να ξέρουμε να τα ξεχωρίζουμε. Τα περισσότερα από αυτά που ονομάζουμε εφιάλτες είναι απλά ακραίες αντιδράσεις και φόβος που συνοδεύονται με άβολα όνειρα, τα οποία συμβαίνουν κάποια στιγμή στον καθένα, συνήθως προς το τέλος του κύκλου του ύπνου. Συχνά ξυπνάμε από έναν εφιάλτη και έχουμε έντονα συναισθήματα λύπης, θυμού ή ενοχής, αλλά συνήθως φόβου και ανησυχίας. Αρκετές φορές μας κυνηγάνε (στα όνειρα) και δεν είναι απίθανο για τα παιδιά να κυνηγιούνται από ζώα και φανταστικές φιγούρες, καθώς οι ενήλικες συνήθως καταδιώκονται από αρσενικούς ενήλικες.

Οι βραδινοί τρόμοι συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της πρώτης και της δεύτερης ώρας του ύπνου. Το να ξυπνάμε ουρλιάζοντας είναι συνηθισμένο. Για κάποιον που κοιμάται είναι δύσκολο να ξυπνήσει και πολλές φορές δε θυμάται τίποτα παραπάνω από ένα αίσθημα που τον κατακλύζει ή μια σκέτη σκηνή ή και τίποτα. Τα παιδιά που έχουν βραδινούς τρόμους ίσως να έχουν και μια τάση να υπνοβατούν και / ή να «βρέχουν» το κρεβάτι τους… Οι αιτίες των βραδινών τρόμων δεν κατανοούνται εύκολα, παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι οι βραδινοί εφιάλτες είναι από ένα ευκρινώς διαφορετικό στάδιο του ύπνου. Τα παιδιά συνήθως δεν έχουν πια βραδινούς τρόμους στην εφηβεία. Ίσως οι εφιάλτες να σχετίζονται με στρες στους ενήλικες. Μία σύσκεψη με κάποιον θεραπευτή ίσως να ήταν χρήσιμη αν οι βραδινοί εφιάλτες είναι συχνοί ή αρκετά ενοχλητικοί.

Γιατί έχουμε εφιάλτες;

Οι εφιάλτες ίσως να οφείλονται σε διάφορες αιτίες, συμπεριλαμβανομένου τα ναρκωτικά, τη λήψη φαρμάκων, αρρώστια, κάποιο τραύμα ή μπορεί να μην έχουν κάποια σχετική αιτία και να είναι αυτενεργοί. Συχνά συμβαίνουν όταν υπάρχει άγχος στη ζωή κάποιου και όταν βασικές αλλαγές συμβαίνουν στη ζωή του..

Τι μπορούμε να κάνουμε με τους εφιάλτες;

Ο Όμιλος για την Έρευνα των Ονείρων σημειώνει ότι: "Στα αλήθεια εξαρτάται από την πηγή του εφιάλτη. Αποκλείοντας τα ναρκωτικά, τα φάρμακα ή κάποια αρρώστια σαν αιτία, η συζήτηση με κάποιον θεραπευτή συνιστάται. Είναι χρήσιμο να ενθαρρύνουμε τα μικρά παιδιά να συζητούν τους εφιάλτες τους με τους γονείς τους ή άλλους ενήλικες, αλλά γενικά δε χρειάζονται θεραπεία. Εάν ένα παιδί υποφέρει από συνεχής ή πολύ ενοχλητικούς εφιάλτες, η βοήθεια ενός θεραπευτή ίσως χρειαστεί."

Οι εφιάλτες επίσης προσφέρουν την ίδια ευκαιρία που άλλα όνειρα μπορούν, να ερευνήσουμε τα σύμβολα και τις εικόνες για την ενδυνάμωση της ζωής. Η πρόκληση τις τελευταίες δεκαετίες για το βήμα που έχει γίνει στα όνειρα είναι ότι μας έχει διδάξει διάφορες μεθόδους που αντικαθιστούν την παλιά φράση "Ήταν απλά ένα όνειρο." Στα αμερικάνικα σχολεία, άνθρωποι όπως η Jill Gregory και η Ann Wiseman διδάσκουν πως να αντιμετωπίζουν τους μηχανισμούς tων ονείρων των παιδιών και να επιτρέπουν στα παιδιά να μπουν σε μια σχέση με τα τέρατα των ονείρων τους και τους φόβους τους με ένα νέο και σχετικό τρόπο. Ο Ernest Hartmann και άλλοι ερευνητές βρίσκουν ότι αυτοί που έχουν ευάλωτες προσωπικότητες, ή είναι ευαίσθητοι, δεκτικά άτομα, είναι πιο πιθανό να έχουν εφιάλτες από αυτούς που έχουν πιο δυνατό χαρακτήρα. Πρωτοπόροι όπως η Linda Magallon, ο Stephen Laberge και η Jayne Gackenbach διδάσκουν στους ανθρώπους να ελέγχουν τα όνειρά του και να έχουν τα αποτελέσματα που προτιμούν παρά να γίνονται θύματα των ονείρων τους.

Όσοι λοιπόν αντιμετωπίζουν προβλήματα με τους βραδινούς εφιάλτες ίσως είναι καιρός να ζητήσετε βοήθεια... τώρα οι υπόλοιποι που αντιμετωπίζετε προβλήματα με τους καθημερινούς εφιάλτες της ζωής... εκεί ίσως επιστρέψω μελλοντικά με περισσότερα στοιχεία... Καλούς ύπνους να έχετε!

Διακοπές

Κάποιος κοιτάει την ώρα
Κάποιος στο δρόμο τρέχει
Κάπου σε κάποια χώρα
Τώρα μπορεί να βρέχει

Και μένα τι με νοιάζει
Εδώ έχει πάντα ήλιο
Μόνο που με τρομάζει
Οπότε λέω θα φύγω

Και το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι
Πάρε το μετρό για Πειραιά
Μέσα στο γλυκό καλοκαιράκι
να πάμε κρουαζιέρα στα νησιά

Στο κύμα θ' αρμενίζει το βαπόρι
τ' αγέρι θα μάς παίρνει τα μαλλιά
Θα γίνουμε στον έρωτα μαστόροι
κι οι σκέψεις θα πετάξουν σαν πουλιά

Κρουαζιέρα θα σε πάω
Γιατί σε νοιάζομαι και σ' αγαπάω.
Μύκονο και Σαντορίνη
σαν ερωτευμένοι πιγκουΐνοι

Απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτι
στην άμμο με ραδιάκι φορητό
σ' το λέω πως δε γουστάρω άλλος να 'ρθει
το πάρτι είναι για δύο για μας τους δυο

Πριν όμως χαθείς και διώξεις το φεγγάρι
άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο
σαν μια τελευταία χάρη
άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο
όπως τις νύχτες που κι οι δυο σαν παιδιά
πάνω από την ίδια φωτιά
την αγάπη κρατούσαμε μαζί ζωντανή
με φιλιά μας ξυπνούσε η αυγή
στην ακτή που φτιάχναμε ταξίδια
άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο
κι αν εδώ τα πάντα γίνουν ίδια

Και αν φύγεις μια νέα μέρα ξεκινά
γυρνάω την πλάτη στα παλιά
κοιτάω μπροστά και κάνω όνειρα
Κάνω μια καινούργια αρχή
αλλάζω βλέψη και γραμμή
κοιτάω μπροστά και κάνω όνειρα

Για κοίτα μάθε πως να φέρεσαι ανάλογα
όσα πίστευα ακούγονται παράλογα
φιλοσοφίες με ξενέρωσαν αφόρητα
κι οι συμβουλές μ’ έχουν κουράσει τρομερά

Τραγούδα χαμογέλα
ειν'η ζωή μια τρέλα
σαν ένα πάρτυ καλοκαιρινό
Τραγούδα χαμογέλα
ειν'η ζωή μια τρέλα
το πάρτυ που μου πήρε το μυαλό
οοο οοο πάρτυ καλοκαιρινό
οοο οοο μου πήρε το μυαλό

Μη νομίζεις θα κρυφτώ
όσα νιώθω θα τα πω
κοιτάω μπροστά και κάνω όνειρα
πίσω δε ξαναγυρνώ
δε τους χαρίζω ούτε λεπτό
κοιτάω μπροστά και κάνω όνειρα

Είχα πει πως θα φύγω, είχα πει
Κι όμως είμαι ακόμα εδώ
Κι αυτό το καλοκαίρι
Λιωμένο παγωτό
Κολλάει στο χέρι

Και μένα τι με νοιάζει...

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ...