Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Φυγή


Και ήρθε εκείνη η μέρα που θα σου ζητούσα να με πάρεις αγκαλιά... Και θα το έκανα.
όμως με πρόλαβες. Ήρθες με αγκάλιασες και μείναμε εκεί, νόμιζα πως πάλι θα λυγίσω.

Ξέρεις... βλέπω τα κύματα της θάλασσας και σε σκέφτομαι.

θες να κολυμπήσουμε;
Κι αν πνιγούμε;
Κι αν σωθούμε;
Κι αν χαθούμε;
Κι αν ερωτευτούμε;
....

Σιωπή. Κολυμπάς όμως, διπλα μου, φοβάσαι την ηρεμία και ταράζεις τα νερά.
Δεν είναι ηρεμία καρδιά μου, γαλήνη είναι, μπορείς να ηρεμήσεις..;

Πες μου ότι θες.
Θα ήθελα να σου πω πολλά.. όμως δε θα χαλάσω αυτή τη στιγμή... δεν ξέρω αν μπορείς να αντέξεις.

Φυγή.
Όχι δε φεύγω. Εσυ;
Δε ξέρω.
Δε ξέρεις; Τι απάντηση είναι αυτή;
Ειλικρινής.
Λυπητερή.

Αγκαλια;
Θάλασσα. Ήλιος.
Θα καούμε.

Κοίτα με. Σταμάτα να φοβάσαι. Κοίταξε για μια στιγμή. Ξέρω μπορείς να καταλάβεις.
Δεν είναι που θέλω να φύγω, όχι ότι μπορώ δηλαδή, είναι που όπως σου είχα πει... κουράστηκα να σ' αγαπώ, κουράστηκα να μ' αγαπάς, κουράστηκα να λείπεις.
Αγάπησε με όσο μπορείς, αγκάλιασέ με όσο μπορείς, όμως μη φύγεις. Μη φύγεις και εγώ θα κάτσω λίγο ακόμη να τελειώσω το κρασί μου.

Στην υγειά σου ψυχή μου.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Μοναξιά...




Φίλε μου ο χρόνος που έχεις υπολογίσει για να ζήσεις είναι πολύ μικρός, ώστε να χάνεις δευτερόλεπτα, αν σταθείς σε ένα γεγονός τότε χάνεται όλος ο χρόνος. Σωστό είναι αν έχεις πάρει ένα δρόμο να τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους κάτω από οποισδήποτε συνθήκες, να είσαι σίγουρος πως δεν διατρέχεις κανέναν κίνδυνο και θα είσαι πραγματικά κερδισμένος. Αν τώρα όμως για κάποια άγνωστη αιτία βρεθείς εκτός δρόμου και γυρίσεις πίσω, τότε θα έχεις γκρεμιστεί.
Να ξέρεις πως δεν θα βρεις τίποτα, όλες οι πόρτες θα είναι κλειστές, τότε τρέξε αριστερα,δεξιά,πάνω,κάτω,χτύπα κουδούνια αλλά κανένας δε θα βρίσκεται για να σε βοηθήσει. Τότε τι κάνεις;
Απλά μαθαίνεις ότι στη ζωή πορευόμαστε μόνοι, θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι που θα μας βοηθήσουν και θα μας αγαπήσουν, αλλά δε είναι αυτό που ψάχνουμε, ο άνθρωπος είναι ακόρεστος και εγωιστής, για αυτό όλοι μας πρέπει να προχωράμε σε μια δυσκολία ένα σκαλί πιο πάνω, και όσο εσύ δε σταματάς ούτε αυτά θα σταματούν, γιατί αυτή είναι η ζωή είναι για εσένα.