Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Παραλήρημα


Περπατάς σε αυτό τον γνωστό πλέον δρόμο δίπλα στη θάλασσα, εκεί πίσω από τα ψηλά πεύκα, μέσα στην τρομακτική πια ηρεμία της νύχτας, οι σκέψεις μια θάλασσα ανακατεμένη και τα συναισθήματα η αντανάκλαση των αστεριών στην επιφάνεια της θάλασσας. Αναπολείς κάποιες στιγμές πριν, τότε που είχες παρέα σε αυτόν τον περίπατο, τότε που η νύχτα δεν έμοιαζε τρομακτική, μάλλον μαγική, τότε που πίστευες ακόμη στον Έρωτα, τότε... Τα μάτια θολώνουν για μια στιγμή, το μυαλό ζαλίζεται και η καρδιά χτυπάει λίγο πιο γοργά, αλλά επέρχεται γρήγορα η λογική, άλλωστε τελικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και εγώ μια ρομαντική ποιήτρια που γατζώθηκα πάνω του για να αφήσω μια ιδέα συναισθημάτων γραμμένη σε ένα χαρτί που ποτέ κανείς δε θα διαβάσει, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω πως κάτι ένιωσα κάποτε, κάτι που με κράτησε ζωντανή και λίγο καιρό αργότερα με σκότωσε με το πιο άσχημο τρόπο, κάτι που τώρα προσπαθώ να ξεχάσω. Είναι αυτή η προσπάθεια να ξανά σηκωθείς και ας μην έχεις ακόμη καταλάβει πως έχεις πέσει, μια προσπάθεια να αναστηθείς, από έναν θάνατο που σε έφθειρε ενώ ζούσες και πώς να τον αντιληφθείς; Είναι πολλά.. και η νύχτα μεγάλη, τα όνειρα χάρτινα καράβια σε ορμητικά ποτάμια, η ζωή μια συνεχή πάλη, μια πάλη με έπαθλο την ευτυχία που όμως αν χάσεις, η ζωή θα παραμείνει στον αιώνιο εφιάλτη της πάλης και εσύ θα είσαι απλά μια σκιά κολλημένη σε έναν τοίχο.
Για αυτό σηκώνεσαι επιτέλους (ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει) γεμίζεις τις ώρες σου, απομακρύνεσαι από το ρομαντικό ποιητή, αψηφάς τους ανεκπλήρωτους έρωτες και προχωράς σε έναν δρόμο χωρίς να σε νοιάζει που θα σε βγάλει. Θυμάσαι τα λόγια που σου είχε πει τότε εκείνος ο όμορφος άνθρωπος:
"Δε θα το ξεπεράσεις ποτέ, απλά θα μάθεις να ζεις με αυτό", και με αυτή τη συγκρατημένη αισιοδοξία αποχωρείς από τη θάλασσα και επιστρέφεις σε ένα δωμάτιο κλείνοντας όλες τις σκέψεις σου σε εκείνο το ναυάγιο...


9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γι'αυτο προσεχεις να μην γαντζωνεσαι απο κανεναν, παρα μονο απο τον εαυτο σου... Εισαι μονη σου, γεννιεσαι και πεθαινεις μονη σου... Τα φιλια μου (β-α)/2

Ανώνυμος είπε...

Σε νιώθω!!Σε νοιώθω πολύ!!!Πολλές φορές πάνω στον έρωτα μας για κάποιον δε βλέπουμε τα σημάδια,τους οιωνούς που μας προμυνύουν το κακό!!Και όταν αυτό έλθει εσύ πρέπει απλά να κρατηθείς στην επιφάνεια,να αναπνέεις απλά για να μην πνιγείς!!Και όταν ηρεμήσει κάπως η θάλασσα τότε αρχίζεις να κολυμπάς σιγά σιγα για να βγεις στην επιφάνεια!!Ελπίζεις γρήγορα να βρεις κάποιο νησί,μια στεριά για να αφήσεις το εξανλημένο σου κορμί!!Μερικές φορές από την κούραση νομίζεις ότι βλέπεις νησιά εκεί που δεν υπάρχον και μπερδεύεσαι!!Όταν βρεις κάποτε την στεριά σου νοιώθεις χαρά,ευτυχία,αγαλλιάση!!Είθε να βρούμε όλοι μας το νησί μας γρήγορα!!Άρχισα να κολυμπάω,ξεκίνα και εσύ!!Η τρικυμία πέρασε,ήταν όλα ένα κακό όνειρο,ένας εφιάλτης που δεν θα γυρίσει!!

Σε χαιρετώ και χαίρομαι που συναντω και άλλο ονειροπόλο και ρομαντικό άτομο!!

Ἅ λ ς είπε...

Ωραια η φραση του ομορφου ανθρωπου.. εφικτη; ισως...

Menia είπε...

Όσο μόνοι κι αν γεννιόμαστε ή πεθαίνουμε όμως, καλώς ή κακώς ψάχνουμε συμπορευτές στο ταξίδι, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει!

Ρασκόλνικοφ, καλώς ήρθες στο μπλογκ! Δίκιο σε όλα έχεις, και ελπίζω τελικά να βρούμε αυτήν την ευτυχία, που ίσως τελικά και να έχουμε υπερτιμήσει..

Α λ ς, αυτή η φράση όσο και αν μοιάζει αισιόδοξη.. εμένα μου φέρνει περισσότερη μοναξιά, αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να γίνει εφικτή..

Καλό βράδυ να έχετε! :-)

Ανώνυμος είπε...

Καλώς σε βρήκα!!Θα ήθελα πολύ να σε προσκαλέσω και στο δικό μου!!

http://parembassi.blogspot.com/

Και δεν ξέρω αν έχω δίκιο ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν όταν σε χτυπήσει η συμφορά της προδοσίας και του χωρισμού!!!

Menia είπε...

Ρασκόλνικοφ, όμορφη παρέμβαση στη ροή των σχολίων! :-p Φυσικά και θα περάσω από τα μέρη σου!

Για κάποιο λόγο θα συμβαίνουν.. αλλά ξέρω πως δεν ξέρω για ποιο. Ή και δε θέλω να ξέρω.. το αποτέλεσμα ίδιο θα παραμένει...

Καλό βράδυ εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Να σαι καλά!!

Ίσως αν μαθαίναμε να μπορούσαμε να αποδεχτούμε άποια πράγματα ευκολότερα!!Από την άλλη λένε ότι δεν πρέπει να σκαλίζουμε πολύ τα πράγματα γιατί τότε τα πράγματα χειροτερεύουν!!Μάλλον πρέπει να βρούμε το μέσο!!

Καλημέρα εύχομαι εγώ!!

Menia είπε...

:) μπα.. μάλλον εκεί δε πρέπει να βρούμε το μέσο, νομίζω πως πρέπει να τα σκαλίζουμε, αλλιώς είμαστε δειλοί. Και κάποιος δειλός μάλλον δε μπορεί να είναι ελεύθερος.

Ανώνυμος είπε...

Ναι αλλά αυτή η περιέργεια μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα κάποιες φορές!!Η περιέργεια σκότωσε την γάτα δεν λένε;Κάτι τέτοιο!!