Στη λάμψη της νύχτας
ψάχνεις δυο λέξεις
μια φράση ειλικρινή
να διώξει τη σιωπή
Στο σκοτάδι του ήλιου
ψάχνεις δυο στιγμές
μια ανάμνηση ευτυχή
να διώξει τη βροχή
Υποθέτεις ανθρώπους
ικανούς και σοβαρούς
μια ψυχή δυνατή
τη μοναξιά σου να πάρει
Τι κι αν έμεινες μόνος
ακόμη μία φορά
Τι κι αν έφυγες μακριά
ακόμη μια φορά
Τη μοναξιά, αντέχεις
τον κόσμο δε μπορείς
Και ψάχνεις διαφυγή
μα έχεις εκτραπεί
και τι τροχιά ν' ακολουθήσεις
όταν καμία δε σε έλκει;
7 σχόλια:
Έτσι όπως τα λες είναι,δυστυχώς!!Γιατί να είναι όμως έτσι;;;;
Δυστυχώς πολλές φορές κανένας δρόμος δεν είναι ελκυστικός...Όμως κάπου θα ξεβραστούμε και εμείς, am I wrong?
Είναι ωραίο να χάνεσαι σε δρόμους που δε ξέρεις και δη όταν κανένας δε σε έλκει, γιατί ίσως τότε ανακαλύψεις κάτι από τον εαυτό σου μικρό ή μεγάλο κομμάτι..
Μακάρι να ήξερα Ρασκόλνικοφ το γιατί, μακάρι να μπορούσα να κατανοήσω την λογική του ατόμου.
Creepy Dreamer, μάλλον θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το δικό μας δρόμο και να βρούμε κάποιον να μας κρατάει μερικές φορές όταν θα μας τρομάζει η νύχτα.
Εφιάλτη μου, ωραίο είναι, πολύ όμορφο, απλά κάποιες φορές κουράζει, είναι οι φορές που συνειδητοποιείς πως μάλλον δε θα βρεθείς ποτέ σε δρόμο που να σε έλξει και φοβάσαι μήπως κάποτε θα είναι η μοναξιά που δε θα αντέχεις τελικά.
Καλό βράδυ να έχετε!
Ο άνθρωπος είναι τελικά ένα παράλογο ον μέσα στην λογική του!!
Η μοίρα του ανθρώπου είναι η μοναξιά, μην ξεχνάς ότι μόνος γεννιέσαι και πεθαίνεις μόνος. Η μοναξιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Επίσης πάντα υπάρχουν δρόμοι που θα σε έλκουν, γιατί κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν - ασχέτως ποιο είναι το αποτέλεσμα- και για αυτό έχουμε την ελεύθερη βούληση.
ποσο μου πάει... σε ολα !
Δημοσίευση σχολίου