Θέλω να χαθώ
Να χαθώ στο σκοτάδι
Και εσύ να με βρεις
Να με βρεις στο φως της ψυχής
Δεν είναι νύχτες που ζητώ
Ούτε και μοναξιές
Μονάχα ήλιους
Ήλιους να φωτίζουν τους δρόμους
Δρόμους που ακολουθούμε
Που επιλέγουμε και αναζητούμε
Επέστρεψε σε ηλιαχτίδες
και εγώ θα σε πιστέψω
ακόμη μια φορά
γιατί μπορώ, γιατί θέλω
γιατί σ’ αγαπώ.
Και αν δεν επιστρέψεις, τότε θα φύγω, θα σου ζητήσω να εξαφανιστείς, να χαθώ και εγώ στο σκοτάδι για να εκτιμήσω το φως, για να βρω τους ήλιους που χαθήκανε εκείνα τα βράδια. Είναι αυτή η σκέψη που τριγυρίζει στο μυαλό, και αυτό το δάκρυ που επιμένει να εμφανιστεί και μια απόφαση που πρέπει να παρθεί για να μη χαθώ εγώ στην ανυπαρξία τελικά. Είναι πολλά. Και πώς να αντέξει μια ψυχή;
- Θα αντέξεις, είναι επιβίωση. Ας πιούμε ένα ποτήρι κρασί.
- Όχι, όχι δε έφτασε ακόμη η ώρα της απόφασης. Λίγες μέρες μόνο, λίγες,... αυτή τη φορά μετρημένες.
Μια αγκαλιά, μονάχα, να αντέξω το ταξίδι.
2 σχόλια:
Οφείλεις να ξεκαθαρίσεις κάτι Μένια... Στον κόσμο... Στη ζωή... Ποιο ρουφάει την ενέργεια του άλλου; Το φως ή το σκοτάδι; Σκέψου το...
Και αν είναι να χαθώ
Ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
Σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
Σε ότι αντέxει στο καιρό
Σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
Σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
Σε ότι θυμήθηκα μα δεν γέλασα
Σε όσα εμένα χρέωσα
~FF.C. - Ας χαθώ στο όνειρο~
Πάντα το σκοτάδι είναι,.. η απουσία φωτός.
Μακάρι σε όνειρο να χανόμουν
και εκεί να ζούσα
μα είναι αργά
σε λάθη να πιστεύω
και σ' αναμνήσεις..
Δημοσίευση σχολίου