Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Αυτός


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Να καταλήξουμε κάπου. Είναι αυτός και εκείνος. Είναι μια απουσία και μια αγκαλιά. Είναι μια ψυχή και μια αδυναμία. Είναι ένα μυαλό και ένα πρόσωπο. Είναι πολλά και είναι ελάχιστα. Όλα γίνονται για μια δόση αγκαλιάς. Και όταν η δόση είναι αρκετή.. τότε κάθε τι δεύτερο και εκείνο μάλλον περιττό. Και εκεί που το κάτι γίνεται περιττό, καλείσαι να ξανακάνεις το περιττό κάτι. Όχι γιατί δε μπορείς αλλιώς, μάλλον δε θες. Γιατί σε λίγο η δόση θα εξασθενίσει και τότε θα είναι το τίποτα αυτό που όμως είναι αρκετό. Και πάλι μελαγχολία. Και πώς να βγεις από αυτήν όταν οι στιγμές είναι ελάχιστες;

Ας είναι μια καρδιά
καλά κρυμμένη
και μια ζωή
να περιμένει.

Ίσως κάποτε
ίσως να λάμψει το τίποτα
ή το απόλυτο
να γίνει αυτό που προσπαθεί.

Ας είναι μια μέρα
να ζήσουμε
να Νοιώσουμε
να μείνουμε.

Μια παραδοχή αλήθειας, τίποτα παραπάνω.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις στη μελαγχολία είναι να μην ξαποστάσεις. Γιατί όταν ξαποστάσεις, θα κλείσουν και τα μάτια σου κάποια στιγμή... :-)

KitsosMitsos είπε...

Θέληση. Όσο απλό ή δύσκολο και αν φαίνεται.

Menia είπε...

:-) ναι..

KitsosMitsos, είναι δύσκολο, αλλά σε λίγο θα είναι μονόδρομος.

Καλησπέρα σας!