Ειρωνεία

Ήταν πολύ

το φως των αστεριών.

Ήταν λίγη

η ψυχή των ηρώων.

Τρόμαξες και χάθηκες

σε δυο σταγόνες βροχής.

Τρόμαξα απ' τη μοναξιά

τη μοναξιά που πήρες μαζί σου.

Μαζί στο ίδιο σκοινί

να κρατάμε της ζωής τα ινία

να πονάμε για στιγμές

και να χαμογελάμε για όνειρα.

Ω τι ειρωνεία!

Να σε θέλω τόσο

κι εσύ να φεύγεις.

Ή μήπως εγώ;

Ω τι ειρωνεία!

Να με θέλεις τόσο

κι εγώ να φεύγω.

Ή μήπως εσύ;

Ας φύγουμε λοιπόν

ο πόνος είναι πολύς

και η αναζήτηση ψυχής

θα βρει το δρόμο της σιωπής.

Σιωπή.

Μόνο αυτό να μένει.

Η σωτηρία σου.

Ο θάνατός μου.

Συνέχισε να ζεις.

Θα προσπαθήσω να αναστηθώ.

Και εκείνος θα είναι εκεί.

Για μένα.

Πάντα ήταν.

Θα είναι η λύτρωση,

η λύτρωση που αναζητώ,

ο έρωτας που καρτερώ.