Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Τα δικά της όνειρα

Προσπάθησε πολλές φορές να κερδίσει τη ζωή της, άλλες φορές τα κατάφερνε και άλλες προσπαθούσε χωρίς αποτέλεσμα. Πάντα όμως είσε μαζί της έναν πιστό φίλο, τα όνειρά της. Όσο κι αν γνώριζε ότι αυτά είναι αδύνατα στον κόσμο "σας" (δε μπορώ να καταλάβω πώς τα κατάφερνε), πάντα είχε την ελπίδα ότι μπορούν να γίνουν πραγματικότητα) μέχρι τη στιγμή που τα ξέχναγε και τη θέση τους έπαιρναν άλλα, ακόμη πιο τρελά και ταξιδιάρικα!

Ζούσε μέσα στα όνειρα της και ζούσε από αυτά, ήταν το καταφύγιό της, μπορούσε να είναι μαζί τους για ώρες ατελείωτες (μέσα σε αυτά άλλωστε ήταν και οι άνθρωποι που αγαπούσε), ήταν ο τρόπος της να γίνεται χαρούμενη, να ξανακερδίζει τη ζωή με έναν τρόπο, μοναδικό, που μόνο εκείνη γνώριζε. Τα όνειρά της σχεδόν ποτέ δεν μεταφέρονταν στο υλικό κόσμο, στον δικό "σας" κόσμο, στον "πραγματικό" κόσμο, έμεναν πάντα κρυφά, μυστικά από τους άλλους, μέσα στις δικές της σκέψεις, που ήξερε ότι κανείς δε μπορούσε να τα κλέψει. Ήταν δικά της, της ανήκανε και αυτό της έδινε μια αίσθηση αγαλλίασης και αυτοπεποίθησης. Όσο καλά ήξερε να κρύβει τα όνειρά της, τόσο καλά ήξερε να "κρύβεται" απ' τους άλλους.

Μα όχι ποτέ δεν κρυβόταν, απλά δεν έδειχνε την αλήθεια, είτε γιατί ήξερε πως ήταν απαγορευμένη, είτε γιατί δεν ήθελε να στεναχωρήσει τους γύρω της, είτε γιατί βαριόταν τις επιπλήξεις, είτε για λόγους που μόνο η ίδια γνώριζε -ή δε γνώριζε- λόγους δικούς της, λόγους που της ανήκαν. Όχι δεν έλεγε ψέματα, δεν ήθελε να κοροϊδεύει τα πρόσωπα που ήταν γύρω της, απλά συχνά έκρυβε ή απέφευγε την αλήθεια. Ίσως ήταν ο τρόπος της να κρατάει ζωντανά τα όνειρά της, τα όνειρα που προσπαθούσε να πετύχει και στον δικό "σας" κόσμο με τη σκέψη - μέσο που δεν καταφέρνεις και πολλά τελικά-!

Όταν έφτανε το τέλος της ημέρας του συνηθισμένου κόσμου, ξάπλωνε και ονειρευόταν - τόσο όσο της χρειαζόταν- και έπεια την έπαιρνε γλυκά ο ύπνος, όπου συνέχιζε τα όνειρά της, τα δικά της όνειρα. Τις μέρες που ο καιρός έμοιαζε με την προσωπικότητά της - όταν έβρεχε- η σκέχη και τα όνειρα ήταν πιο πολλά, πιο δυνατά, της υπενθύμιζαν ότι τα χρειαζόταν. Η βροχή τη βοηθούσε να είναι ο εαυτός της, θα μπορούσε να κάθεται, να περπατάει, να τρέχει, να κολυμπάει, να κοιμάται στη βροχή (άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που το είχε κάνει είτε στον κόσμο της, τα όνειρά της, είτε στον κόσμο "σας"). Η βροχή της ταίριαζε, γιατί ήταν έντονη και ζωηρή σαν το χαρακτήρα της, απρόβλεπτη όπως εκείνη, μυστήρια όπως τα λόγια της (μα πόσο αγαπούσε το μυστήριο... και όσες φορές τη ρωτούσανε γιατί τόσο μυστήριο, δεν έβρισκε απάντηση, έτσι απλά, ίσως γιατί αυτό έδινε ζωηράδα, ζωντάνια και τσαχπινιά στη ζωή της!), διαρκούσε όσο τα όνειρά της και κυρίως έκανε εμφανή τη μελαγχολία στα μάτια της. Όχι, δεν ήταν η μελαγχολία της θλίψης ή του πόνου ή της απογοήτευσης, ήταν η μελαγχολία που δε μπορούσε να συνδέσει τα δικά της πράγματα σε έναν κόσμο.

Τη ζωή της και τα όνειρά της, να τα μεταφέρει στον δικό "σας" κόσμο (και δικό "της" πλέον), να τα μοιραστεί με αυτούς που αγαπούσε και να προσκαλέσει τους πρωταγωνσιτές και μη των ονείρων της.

Ένα παραμυθάκι για να μπαίνουμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων! :)

14 σχόλια:

Lily είπε...

Omorfoooooooooo!!!!!!!!

Βλαμμενος είπε...

χαμένα όνειρα είναι μόνο τα ξεχασμένα....

πολύ ωραιο....

D.Angel είπε...

Πολύ ρομαντικό !!!
Πιστεύω πως λίγο πολύ
όλοι έχουμε ζήσει κάποιες στιγμές
σαν κι αυτές...

Skouliki είπε...

παραμυθιαααααα ανειπωτες καταστασεις του τοτε καρποφορουν στο τωρα

Βιργινία είπε...

Tα όνειρα σας είναι το όχημα σας ;-)

Eva F. είπε...

Εγώ θα σου ευχηθώ να έχεις ένα καλό μήνα.....

Menia είπε...

Eva f. καλώς ήρθες και καλό μήνα και σε σένα! :)

KitsosMitsos είπε...

Μες στο κλίμα των ημερών...

Blonde είπε...

Απάντηση προς την Βιργινία: Τα όνειρά μας είναι το όχημά μας...!
Πολυ καλό., σε κόβω για σούπερ παραμυθά συντάκτη Εφιάλτη...

Βιργινία είπε...

Στην γενικότερη μορφή ναι,συμφωνώ,μιλούσα ειθδικά όμως εδώ :-)

Skouliki είπε...

περασα για μια καληνυχτα

Ανώνυμος είπε...

romantikos xristougenniatikos efialtis!

Unknown είπε...

Η ζωή είναι γύρω μας και όχι μέσα μας.

Τα όνειρά μας δεν είναι η λύση που θέλουμε. Λύση είναι να βρούμε στον κόσμο "σας" το όνειρο.

Κι επιπλέον, το μυστήριο δε συμβαδίζει με τη τσαχπινιά.. :)

Καλό μήνα

Skouliki είπε...

ξυπνηστεεεεεε δεν νυσταζω