Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Γουίλι (Μέρος 1ο)


Ήταν κάποτε μια γυναίκα που μιλούσε για τον έρωτα της τον Γουίλι τον μαύρο θερμαστή από το Τσιμπουτί, όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε. Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός, κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά.

Εκείνος την έβλεπε ως μια θάλασσά σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού δε ήξερε που θα τον βγάλει το πρωί, σε ποια στεριά ξένη. Μετά σκεφτόταν που την είδε για πρώτη φορά, που στεκόταν τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε,
χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα, μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα, που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,
κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο, τότε μου 'χε φανεί τόσο αστείο. Προσπαθώ να θυμηθώ το όνομά της Δεν είναι η Κίρκη, η μάγισσα, του σεξ η θεά, η Καλυψώ, η Ναυσικά
με του μπαμπά τα λεφτά. Δεν είναι η θάλασσα, ο ήλιος, τα χαμένα νησιά. Δεν είναι τίποτα απ' όλα κι είναι όλα αυτά...

Είναι η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα Είναι η δίψα που σε κρατά ζωντανό. Είναι η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα Είναι η δίψα για καθαρό ουρανό.

Ξαφνικά της στέλνει ένα μήνυμα πως αν έρθεις από το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πάνω στην πόρτα Αν θέλεις θα γκρεμίσουμε τα φράγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στην βόλτα Να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τα αγάλματα και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες.

Λοιπόν η κοπέλα έλαβα το μήνυμα αλλά ο Γουίλι ποτέ δε είχε πάρει το μήνυμα της που έλεγε ότι δεν ξέρω απόψε πως περνάς, σε ποια γωνία ακουμπάς. Ποιο δρόμο διάλεξες να πας και ποια ιστορία κουβαλάς. Απόψε, αν θα βγεις απόψε,
μην πας μακριά .Αν μ' ακούς απόψε, μην πεις τίποτα Όλοι εδώ τρέχουν στα τυφλά
κυνηγημένα αρπαχτικά Δεν έχουν μείνει μυστικά ξεκλειδωμένη μου καρδιά.

Ο Γουίλι νεύριασε και έλεγε πως τα σκληρά σου λόγια ήταν πέτρες πάνω σε γυαλιά
και για νύχτες περπατούσα με τα πόδια μου γυμνά. Πειράχτηκε πολύ από αυτό το συμβάν και κλείνει τα μάτια και βλέπει το αύριο κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες, ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο ίσως να περάσουν κι αυτοί εικόνες. Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο, ίσως κι αυτοί οι χειμώνες. Είναι η πόλη τους που τώρα μοιάζει με πίνακα που έχει ξεβάψει κι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα να του θυμίζει ότι έχει ξεχάσει.

Το τέλος του ηρώα μας δε ήταν και το καλύτερο ήταν σαν ένα τοίχο ξεβαμμένο, ένα σεργιάνι μες στις γειτονιές, που έπαιζε παιδάκι, ένα κυνηγητό με τις σκιές που όσες χάθηκαν μες στο χθες . Ζητώντας μια Ιθάκη, ένα σπουργίτη στη βροχή της ερημιάς ιππότης να τραγουδάει κάθε πρωί τα μπλουζ της άγριας νιότης.

Να με συγχωρέσετε αλλά και πάλι η ανάρτηση είναι πρόχειρη.

13 σχόλια:

Haris είπε...

Αυτά είναι! Τι πρόχειρη είναι; Εξαιρετική!

Κορκόδειλας είπε...

δώστου εφιάλτη εύγε. Ετοιμάζω κατι ανάλογο σε "Τρυπες"

Swell είπε...

Εφιάλτη, όλοι κουβαλάμε τη ζωή μας στην πλάτη με όποια οπτική διαλέγουμε. Αλλά, αλήθεια, γράφοντας τέτοια έμμετρα στα μαύρα μεσάνυχτα, μήπως μετά έχεις εφιάλτες;

Εφιάλτης είπε...

@ Χάρη ευχαριστώ

@ Κορκοδελία περιμένω να το δω, ευχαριστώ και εσένα.

@ Swell μπα χθες που το έγραψα δε είχα, αλλά εγώ έχω διώξει τους Εφιάλτες. :-)

o βασιλιάς του δάσους είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
o βασιλιάς του δάσους είπε...

to mplouz.....tis aionias niotis..

efialti ...zografises..tin psixi.

Skouliki είπε...

φοβεροοοοοοοοοοοοο

ειμαι τρελη φαν του θεματος ..

κλαπ κλαπ κλαπ μπραβο ..

θελω και αλλο το αχορταγο :)))

Menia είπε...

Όταν χθες ειπες να γράψεις κάτι ακομη δε φαντάστηκα τι εννούσες! Σήμερα λοιπόν διαβάζοντας το, έχω να πω... Καλλιτέχνισες!!! (ρήμα της καλλιτεχνίας!:Ρ) Μπράβο, μπράβο!! *) ΦΟΒΕΡΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

geia sou efialti!! xarika pou eida minima sou sto blog mou! kai to diko sou poli prototipo! evge!!

Ηλιας....Just me! είπε...

Παίζεις με τα τραγούδια εφιάλτη; Καλή φάση!

Εφιάλτης είπε...

@Βασιλιά πίστευα ότι αυτός ο στίχος είναι ο κατάλληλος για να τελειώσει μια ιστορία

@Σκουληκάκι το ήξερα και το χειροκρότημά σου έφτασε ως εδώ :D

@Μένια μου είμαι απρόβλεπτος, σε ευχαριστώ

@Μελίνα καλώς ήρθες στο blog το οποίο έχω με την Μένια, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

@Ηλία έχω φτιάξει πολλά τέτοια αλλά τώρα το διαφοροποίησα είπα να το κάνω κείμενο μια ιστορία. :)

Σε λίγο η συνέχεια ελπίζω να είναι καλύτερη.

Αλεξάνδρα είπε...

Πολύ όμορφη η ιδέα σου μα περισσότερο η επιλογή των τραγουδιών...

Εφιάλτης είπε...

Αλεξάνδρα καλώς ήρθες στο blog μας

Όσο για το σχόλιο σου ευχαριστώ, ε πάνω κάτω τέτοια μουσική ακούω(έξω το τραγούδι του Ρουβά :D)