Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ευχή σε ένα αστέρι


Και όταν πια τον πόνο ποίημα δεν κάνεις,
όταν στίχοι μονάχα ψιθυρίζουν
και το δάκρυ μονάχο περιμένει,
αρχίζεις να προχωράς και να πηγαίνεις μακριά,
σε άπατα μα γνωστά μέρη,
γεμάτα χρώματα της φύσης.
Δεν είναι μια λέξη πια το αντίο,
ούτε ένα δάκρυ, απλά ζωή, συνέχεια, κίνηση.
Απλά.
Δεν έχει πια μακάρι κρεμασμένα σε δέντρα,
ούτε και δακρύβρεχτα όνειρα.
Είναι περίεργα εδώ μου λες.
Είναι όμορφα θα σου πω.
Πόσο όμορφα;
Τόσο όμορφα, όση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε κάτι απλό.. και είναι πολύ.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Θεωρίες



Το στενό εκείνο ήταν το πιο γνωστό σε όλη τη πόλη, όλοι
θέλανε να ρωτήσουν που κρυβόταν ο Ντίνος. Φήμες έλεγαν ότι όταν ήταν μικρός
χανόταν στα απέραντα σύννεφα των ονείρων, ερωτευόταν κοπέλες στα άστρα – εκεί όπου
ο ερωτευμένος μεταβάλλεται- αργότερα από δωμάτιο σε δωμάτιο για να δει τι;
Απορία...



Κάποτε προτού ο χρόνος τελειώσει ήρθε και με βρήκε στη
καμαρά μου όπου ήμουν μόνος και τι θες μικρέ τσαρλατάνε είπε, τα όνειρα είναι
ίδια και από την αρχή να ξεκίναγες πάλι στο τέλος το γνωστό θα έφτανες. Μου
είπε αυτός ο άτιμος δείχνει χαμένες ώρες στις ιδέες, κανείς δε μπορεί να
γυρίσει πίσω στο χρόνο, στο ταξίδι. Είδα βαλσαμωμένες γυναίκες και κοράκια
άνδρες, φιγούρες μα εκείνη εκεί σα να μη πέρασε μια μέρα, και στη Βίβλο το ίδιο
ισχύει, όλοι καθόμαστε και περιμένουμε. Τη δόξα δε αγάπησες και ναι θα
πεθάνεις. Ευτυχώς ο Θεος δε μας τα έδωσε
όλα, γιατί τότε όλες οι φωτογραφίες θα ήταν μούδιασμα στη θάλασσα. Η νύχτα που
θα φύγεις δωροδοκείται από τα αστέρια, θα σε θυμάμαι όπως τότε που έκανες μια
ερώτηση, στο όνειρο θέλω να χαθώ, να δω, να κάνω, να νιώσω, να με δω, να
γνωρίσω τον εαυτό μου. Από τότε που τελειώσε ο χρόνος χτυπάει 12 τα μεσάνυχτα
κάθε μέρα.



Στο τέλος όταν
έφυγε πήρε το άστρο του έρωτα, και αφού με άφησε στη κάμαρα κατάλαβα δυο
πράγματα προτού με σκεπάσουν, πρέπει να χαθείς για να μάθεις ποιος ήσουν και
αφού πέθανα κατάλαβαν ότι ο Ντίνος και εγώ ήμασταν το ίδιο πρόσωπο.