Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Ανάσα

Ανάσα. Αυτό χρειάζομαι. Μία ανάσα και να μη σκέφτομαι τίποτα.
Βράδυ. Θάλασσα.
Περπατάω δίπλα της, αναπνέω.

Πολλές φορές αισθάνεσαι να πνίγεσαι... ίσως να είναι οι ιδέες και τα λόγια των άλλων που δε σε αφήνουν να αναπνεύσεις, ίσως και να σου δείχουν πως εκείνοι δε ξέρουν την ανάσα τη δική σου. Την ελευθερία σου.

Κάτι σε τρομάζει. Δεν είναι που γλίστρησες και βραχηκαν τα πόδια σου στη θάλασσα, ούτε το τρομαγμένο ουρλιαχτό του παιδιού, είναι που είδες τους άλλους να πέφτουν, να χάνουν τον εαυτό τους, λίγο από το μυαλό τους. Είναι οι φωνές, οι φωνές της αλήθειας. Μάλλον της πραγματικότητας.

Απογοήτευση. Συνειδιτοποιείς πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, βλέπεις τα ελαττώματα των ανθρώπων που σε σημάδεψαν για μια βραδιά και τρομάζεις. Όταν η αλήθεια η δική σου, η δική μου, δε σημαίνει τίποτα για αυτούς, τρομάζεις. Καταλαβαίνεις όμως, αλήθεια τώρα, γιατί ήταν μια βραδιά... γιατί δεν ήταν μια ζωή.

Η μισή μου αλήθεια και το μισό σου ψέμα.

Αλήθειες, αξίες, ελπίδες, όνειρα. Όλα δικά μου, δικά σου, όταν η αλήθεια τους, είναι η δική σου και το παραμύθι τους, δικό σου.

"Και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει"

5 σχόλια:

Ένα παιδί / Ένας άνθρωπος (Προάγγελος) είπε...

Είχα γράψει ένα τραγούδι για μια κοπέλα πέρσι με τίτλο "Η ανάσα μου". Καμία σχέση φυσικά ως "σενάριο" με το δικό σου κείμενο. Όμως θα σου πω τον πρώτο στίχο:
"Η ανάσα μου σήματα καπνού στις κρύες νύχτες του χειμώνα".
Έτσι ήταν και το κείμενό σου. Σήματα καπνού. Ταξιδιάρικα. Και ξέρεις. Τον καπνό δεν τον αγγίζεις. Μπορείς όμως να τον δεις και να σου μεταφέρει τα μηνύματα που χρειάζεται.
Καλή συνέχεια!

Menia είπε...

Πόσο δίκιο... :)

Καλή σου μέρα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

She είπε...

Καλησπέρα .. ή μάλλον Καλημέρα,

Ήσουν στα αγαπημένα blogs ενός φίλου και με τράβηξε το "ανάσα"..όπως το ιστορικό "τα μάρμαρα καλούν τα μάρμαρα" που είπε ο Υπουργός Πολιτισμού, έτσι και στη δική μου περίπτωση..η ανάσα καλεί την ΑNASA..

Mην αφήνεις τους εφιάλτες να ξαναζωντανεύουν, πλέον έχεις μάθει να τους "μυρίζεσαι" από μακριά..καιρός να μάθεις και να τους αποφεύγεις! Κι αν πάλι σε εφιάλτη πέσεις, τουλάχιστον να χαρείς το ταξίδι κι αυτό θα σε κάνει πιο σοφή και πιο γεμάτη..

Χαιρετώ.

Menia είπε...

Καλως όρισες λοιπόν στο blog μας ANASA! :-)

Έχεις δίκιο... Τα ταξίδια κρύβουν πάντα μια ομορφιά... όσο και αν μερικες φορες μοιαζουν με εφιάλτες...

Καλησπέρα σας!

Καλό καλοκαιράκι και σε σενα JK μου!