Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Γράμμα σε ένα "αστέρι"

Γράμμα σε μια ψυχή που ξεκίνησε για το μεγάλο της ταξίδι, ταξίδι στην αιωνιόητα, αιωνιότητα των σκέψεών μας αιωνιότητα αγάπης, αγάπης κατοικούμενης στις καρδιές μας.

Πάλευες, πάλευες για μια ζωή,
τη ζωή σου
Ήλπιζες, ήλπιζες για μια ζωή,
ζωή των άλλων.

Το χαμόγελο σου,
χαμόγελο βγαλμένο από παραμύθι
η ψυχή σου,
ψυχή αγνή, αγνή σαν το κρίνο

Ο αρχάγγελος ήρθε σε σένα
κρίνο να φέρει
τον πόνο σου ξέρει
μαζί του σε παίρνει.

Πάλευες, προσπαθούσες,
ήλπιζες, χαμογελούσες
χαμόγελο αγάπης
πάλη ζωής.

Αγώνας...
αγώνας πόνου,
με πόση δύναμη
τη νίκη πλησίαζες
με τι πυγμή
τη νίκη διεκδικούσες.

Νίκησες τελικά,
ναι νίκησες τον πονό,
τη ζωή ξεπέρασες,
την αιώνιότητα έφτασες.

Και ο άγγελος μαζί του σε πήρε
σε κείνον έμοιαζες,
έμοιαζες πολύ...

Αγάπησες τον κόσμο,
βοήθησες εκείνους,
χαμόγελα σκόρπισες,
ψυχές εγκλώβισες

Ψυχή μεγάλη, καρδιά γεμάτη
ζωή μικρή, πόνος πολύς,
φίλοι καλή, γιορτή πικρή
ζωή μικρή, πόνος πολύς

Ταξιδεύεις, στον ουρανό
για τον παράδεισσο πηγαίνεις
ανάμνηση μένεις
για τον παράδεισο πηγαίνεις.

Χαμογελάς, τους χαιρετάς
Δάκρυα πολλά, δε σε διακρίνουν
τους συγχωρείς και περιμένεις
διαμάντι είσαι και γυαλίζεις,
γυαλίζεις σε κάθε τους δάκρυ,
δάκρυ πονόβρεχτο στα πρόσωπά τους,
δάκρυ αγάπης στο πρόσωπό σου.

Ξαπλωμένη εκεί, εκεί άγγελε,
με μάτια κλειστά,
πρόσωπο αγγελικό,
καρδιά ακίνητη.. σταματημένη.

Όλοι γύρω σου
για σενα ψελνουν μικρή μου,
όλοι γύρω σου
για θαύμα ελπίζουν μικρή μου.

Το σώμα εκεί, φανερό.
Η ψυχή δίπλα τους, κρυφή.
Σε αισθάνονται και ελπίζουν,
δε σε βλέπουν και κλαίνε.

Φτιάχνεις ενα βασίλειο,
το σπίτι σου στον ουρανό.
Τους κοιτάς από ψηλά,
μια αγκαλιά θες να του κάνεις...

"Καλά είμαι, μη στεναχωριέστε,
μόνο να με θυμάστε,
να με θυμάστε

και εγώ σε βασίλεια θα ζω..."

να τους πεις μοναχα
και ύστερα να χαθεις,
να χαθείς στο βασίλειό σου,
βασίλειο της ψυχής,
βασίλειο ανάμνησης,
βασίλειο θανάτου...

Και εκείνος, η αγάπη σου
εκεί, εκεί κοντά...
υπερνίκησε τα πάντα,
κοντά σε σένα πάλευε

του έδινες δύναμη,
δύναμη ψυχής,
αγκίγματα,
αγκίγματα καρδιάς.

Και εκείνος, αχ εκείνος
σε αγαπάει τόσο,
σε αγκαλιάζει, σε φιλάει
τον κοιτάς χαμογελάς.

Μαζί εκεί, να παλεύεται
για έναν αγώνα,
αγώνα αγάπης
αγώνα ζωής.

Καλό ταξίδι ψυχή των χρωμάτων...


5 σχόλια:

Ένα παιδί / Ένας άνθρωπος (Προάγγελος) είπε...

Υπέροχη...
Και είναι κρίμα που οι μεγαλύτερες πληγές δημιουργούν τα πιο υπέροχα δημιουργήματα....
Καλό ταξίδι...

D.Angel είπε...

Tην καλησπέρα μου και περάστε από το blog μου να πάρετε το βραβείο σας!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

TA ΠΙΟ ΠΟΝΕΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΓΡΟΥΝΤΑΙ ΤΟΤΕ.ΜΑΚΑΡΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ.

neni είπε...

Τι μαγευτικό,πόσο όμορφο μα και πόσο πληγωμένο.
Η αιωνιότητα.Εκεί να μείνει,να τρέχει σε καταγάλανους ουρανούς και να ζει σε βασίλεια.

Vasilias ths skonhs είπε...

καποιες πληγες μπορουν να σε καταστρεψουν...αλλες να σε κανουν δυνατο....αλλα πανω απο ολα σε κανουν να βλεπεισ αλλιως πολλα πραγματα......keep going.....whatever not kill you it makes you strong!!!!!!A wise statement