Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Αποχώρηση...


Ποτήρι άδειο, το μπουκάλι στο πάτωμα. Μόνη κάθομαι και πίνω, μα δυστυχώς δεν ξεχνώ... Δυο μπουκάλια έχουν τελειώσει, μα οι σκέψεις είναι ακόμη εδώ.
Αρνούνται να φύγουν, να υποχωρήσουν...
Όσο κι αν έχω πιει, παραμένουν εδώ κολλημένες.
Πόσο μ' αγαπάνε άραγε, πόσο τις αγαπώ;
Αυτές μονάχα είναι ότι μου έχει απομείνει από εσένα, άντε και δυο φωτογραφίες. Μόνο αυτές μπορούν έστω και στιγμιαία να με φέρουν κοντά σου, δίπλα σου. Στην αγκαλιά σου. Μόνο αυτές και ας με πονάει τόσο η διαδρομή.

Ο δρόμος σκοτεινός, η βροχή δυνατή.
Ο πόνος μεγάλος, η ζωή μικρή.
Εγώ εδώ, εσύ εκεί.
Εγώ πονώ, εσύ γελάς.
Ο κόσμος προχωρεί, εγώ μένω.
Ο άνθρωπός μου φεύγει, εγώ κλαίω.
Νόημα δε βρίσκω... μα ποιος είπε ότι αγαπάμε λογικά;
Οι σκέψεις μπερδεμένες και εγώ χαμένη στο πουθενά.
Μόνο κύκλους κάνω, δε μπορώ να ξεφύγω απ' την τροχιά σου.
Το σύμπαν μεγάλο, μα εγώ μένω κολλημένη εδώ.
Ταξιδεύω μα δεν πάω μακριά, πάλι η τροχιά σου με παρασέρνει.
Θα μπορέσω άραγε ποτέ να της ξεφύγω;
Πάλι οι αναμνήσεις επιστρέφουν.
Θα μπορέσω ποτέ να τις διώξω;

Γλυκό όνειρο της νύχτας, στην μέρα εφιάλτης γίνεσαι,
ζεις για μια βραδιά και το ξημέρωμα πεθαίνεις.
Δε κλαίω για σένα, θρηνώ με εσένα,
κάθε βράδυ γεννιέμαι μαζί σου, και κάθε ξημέρωμα πεθαίνω δίπλα σου.

6 σχόλια:

argy είπε...

αν ήταν να αγαπάμε λογικά,δεν θα αγαπάγαμε!!!απλό!!!φιλιά καλή μου!!!

jk in your life είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ.ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ.ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ.ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.Ε!ΣΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΛΟΓΙΚΗ.

Skouliki είπε...

οι αναμνησεις ειναι σαν τον ιστο της αραχνης
αλλους τους προστατευουν
και αλλους τους αιχμαλωτιζουν

εξαρταται απο σενα

Menia είπε...

ag'o, ναι ακριβώς αυτό! ;)

jk in your life, καλώς όρισες! :)

σκουληκάκι, συμφωνώ μέχρι ένα σήμειο, οι αναμνήσεις μας προστατεύουν ή μας αιχμαλώτιζουν, αλλά κάποιες φορές δεν εξαρτάται μονο από εμας, αλλα και από τις ίδιες τις αναμνήσεις, αλλά και το λόγο για τον οποίο επανήλθαν...

Την καλησπέρα μου σε όλους!

Skouliki είπε...

ναι αλλα ο αγωγος για τα ερεθισματα αυτα ειναι εσυ αρα και ο κυριαρχος

Δημήτρης είπε...

Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της δασκάλας μου Μένιας...Όπως μου έχεις διδάξει η απποχώρηση είναι πιο σκληρή απο το να μένουμε....