Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Ποίηση του "ποδιού"

Πάρτε τα λοιπόν και μη σας νοιάζει,
πάρτε τα και μη ρωτάτε αν πονώ,

πάρτε τα και αφήστε με ήσυχη,

πάρτε και την ψυχή μου μαζί με τα όνειρά μου.


__________________________________

Σαν τον χειμώνα βαριά μου τα 'πες.
Σαν την άνοιξη ήρεμα τα αντιμετώπισες.

Σαν το φθινόπωρο με διέγραψες.

Σαν το καλοκαίρι με προσπέρασες.

Στης θάλασσας τ' άγρια κύματα μ' έριξες.
Στην θάλασσας την τρικυμία προσπάθησες να με σώσεις.

Στης θάλασσας την ομορφιά προσπάθησα να κρυφτώ.
Στης θάλασσας το μυστήριο προσπάθησα να ζω.


Σαν το ήλιο μ' έκαψες και στη νύχτα με πέταξες.

Σαν τον αέρα με φύσηξες, σαν τη ζ'εστη μ' έδιωξες.

Σαν το χιόνι έγινα στον πατημένο δρόμο.

Σαν τον τυφώνα έγινα στον πικραμένο τούτο κόσμο.

4 σχόλια:

Εφιάλτης είπε...

Μια μελαγχολική διάθεση διακρίνω ή μου φαίνεται...

Σκορπινα είπε...

Καλησπέραααααααα!!!

Κάποιος δεν είναι σε happy mood σήμερα...

Κουράγιο και φιλιααααααα!
όλα περαστικά είναι!!!!!

KitsosMitsos είπε...

Γιατί του ποδιού; Μια χαρά το κόβω!

Xenia είπε...

αχχχ γιατι τοσο πικρα;;;