Και ήρθε εκείνη η μέρα που θα σου ζητούσα να με πάρεις αγκαλιά... Και θα το έκανα.
όμως με πρόλαβες. Ήρθες με αγκάλιασες και μείναμε εκεί, νόμιζα πως πάλι θα λυγίσω.
Ξέρεις... βλέπω τα κύματα της θάλασσας και σε σκέφτομαι.
θες να κολυμπήσουμε;
Κι αν πνιγούμε;
Κι αν σωθούμε;
Κι αν χαθούμε;
Κι αν ερωτευτούμε;
....
Σιωπή. Κολυμπάς όμως, διπλα μου, φοβάσαι την ηρεμία και ταράζεις τα νερά.
Δεν είναι ηρεμία καρδιά μου, γαλήνη είναι, μπορείς να ηρεμήσεις..;
Πες μου ότι θες.
Θα ήθελα να σου πω πολλά.. όμως δε θα χαλάσω αυτή τη στιγμή... δεν ξέρω αν μπορείς να αντέξεις.
Φυγή.
Όχι δε φεύγω. Εσυ;
Δε ξέρω.
Δε ξέρεις; Τι απάντηση είναι αυτή;
Ειλικρινής.
Λυπητερή.
Αγκαλια;
Θάλασσα. Ήλιος.
Θα καούμε.
Κοίτα με. Σταμάτα να φοβάσαι. Κοίταξε για μια στιγμή. Ξέρω μπορείς να καταλάβεις.
Δεν είναι που θέλω να φύγω, όχι ότι μπορώ δηλαδή, είναι που όπως σου είχα πει... κουράστηκα να σ' αγαπώ, κουράστηκα να μ' αγαπάς, κουράστηκα να λείπεις.
Αγάπησε με όσο μπορείς, αγκάλιασέ με όσο μπορείς, όμως μη φύγεις. Μη φύγεις και εγώ θα κάτσω λίγο ακόμη να τελειώσω το κρασί μου.
Στην υγειά σου ψυχή μου.
