Ένας κομπάρσος στη θέση πρωταγωνιστή

Μια μέρα, όπως η σημερινή είναι που σου λείπει εκείνη η αγκαλιά. Χαζεύεις τον έναστρο ουρανό ελπίζοντας πως οι σκέψεις θα εξαφανιστούν μέσα στο αχανές μαύρο του, που σήμερα, ούτε ένα σύννεφο δε το προσβάλλει. Ανοίγεις το παράθυρο να πάρεις μια ανάσα, το κρύο είναι τσουχτερό και σε διαπερνά και μαζί με αυτό κατακλύζεσαι από τις αναμνήσεις σου. Σου θυμίζει το κρύο εκείνης της νύχτας. 

Ήταν μια νύχτα που την ένιωθες τόσο ζεστή, με τις φλόγες από το τζάκι να σε ζεσταίνουν, την αγκαλιά από τον έρωτα να σε κρατάει ασφαλή και τη ζάλη από το κρασί να σε κάνει να χαμογελάς λίγο παραπάνω από ότι συνήθως. Ήταν μια νύχτα που όλα έμοιαζαν όμορφα. Ήταν η ίδια νύχτα, που λίγες ώρες μετά το τζάκι δε σε ζέσταινε πια και η αγκαλιά δεν ήταν εκεί, το χαμόγελο από το κρασί είχε εξαφανιστεί και τα λόγια σου είχαν χαθεί στον τυφώνα ενός ψέματος. 

Ξαπλώνατε εκεί γυμνοί από τις αλήθειες σας, ανήμποροι να αλλάξετε το οτιδήποτε. Ο ήρωας της ιστορίας σας είχε εξαφανιστεί οικειοθελώς. Σας είχε παρατήσει εκεί, ντροπιασμένους, γυμνούς και μόνους. Κανένα ψέμα, καμιά αλήθεια, καμιά σκέψη και κανένας ήχος, με νόημα ή χωρίς δεν ήταν ικανός να σας σώσει, από την μια από την αφέλεια και τη άγνοιά σας και από την άλλη από τον καθωσπρεπισμό σας. Τα είχατε πει όλα, τα λόγια δεν είχαν νόημα πια και κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Εσύ ήθελές να εξαφανιστείς και εκείνος να χαθεί μαζί με τον ήρωα.

Και έτσι, με τις σκέψεις σου και τα λόγια του, με τα κρυφά δάκρυα, τις δικαιολογίες και τα ανέκφραστα πρόσωπα εξαφανιστήκατε στην βουβή νύχτα. Ο καθένας σας είχε τόσους λόγους για να φύγει και άλλους τόσους για να μείνει. Ο εγωισμός και ο καθωσπρεπισμός σας, όμως, δεν άφηνε περιθώρια να δείτε καθαρά, να μιλήσετε ειλικρινά και να κάνετε απολογισμό των απωλειών σας.

Εκείνη τη νύχτα έχασες πολλά. Αυτή τη νύχτα πρέπει να το ξεχάσεις. Ξέρω δε θα το έκανες εσύ αυτό, δε θα το προσπερνούσες καν, μα είναι και εκείνος ο άλλος και πώς θα συνυπάρξετε οι τρεις σας διαφορετικά; Και αν δεν ήταν γι αυτό, πώς θα άφηνες στη χαζή Ελπίδα να ζήσει ακόμη λίγο; Δε μπορείς να της το αρνηθείς. Όχι ακόμη τουλάχιστον. 

Σταματάω να σου μιλάω για απόψε. 

Δε σκέφτεσαι καθαρά. 

Δεν είσαι εσύ.

Μονάχα να προσέχεις. Μονάχα αυτό.