Ηλιαχτίδα

Θέλω να σου γράψω.

Θέλω να σου πω πολλά.

Θέλω να σε μαλώσω, να σε συγχαρώ, να σε αγκαλιάσω,να σου πω ότι σε αγαπώ.

Ξέρω πως με ενέπνευσες.

Ξέρω πως εξέπληξες.

Ξέρω πως με απογοήτευσες, πως με ενθάρρυνες, με κέρδισες, με λάτρεψες γνωρίζοντάς με.

Ας κάτσουμε..

ή καλύτερα, ας τρέξουμε, ας μας παρασύρει ο άνεμος, να μας πετάξει στη θάλασσα, να κολυμπήσουμε γυμνοί, να καούμε στον ήλιο, να μας δροσίσει το φεγγάρι και να μας αγκαλιάσει το κύμα. Και όταν κουραστούμε.. τότε που οι ανάσες μας θα είναι γρήγορες, μελαγχολικές, ζεστές και αλατισμένες από τις εμπειρίες, να κάτσουμε σε εκείνη την καλύβα, να βραχούμε από τη νεροποντή, να δακρύσουμε από τις αναμνήσεις, να αγκαλιάσουμε τις επιλογές μας και να αποφασίσουμε το μέλλον μας. Εκεί στην κρύα και βρεγμένη άσπρη αμμουδιά να χαράξουμε την πορεία μας. Θα είναι αρωματισμένη από τις σκέψεις, τους φόβους και τις επιθυμίες μας. Θα ακολουθεί τη μια στροφή μετά την άλλη, δε θα ξέρουμε πόσο ακόμη θα τραβήξει, θα κοιτάξουμε τα αστέρια να μας βοηθήσουν. Ξέρουμε πόσο δύσκολο θα είναι να αποφασίσουμε, μα.. θα κάτσουμε για μια στιγμή, θα αδειάσουμε το μυαλό μας, θα χαμογελάσουμε, θα κλάψουμε και εκεί στη σφιχτή αγκαλιά μας, θα αποφασίσουμε τον κόσμο που θα αναζητήσουμε και την στεριά που θα θέλουμε να ξυπνάμε.. 

Γιατί τη νύχτα όλα είναι σκοτεινά, όλα μοιάζουν λίγο τρομακτικά, λίγο απόμακρα και εθιστικά, μα τη μέρα, η αχτίδα που θα γλείφει τα χείλια μας, θα φιλάει το μάγουλό μας και θα τσούζει τα μάτια μας, αυτή την αχτίδα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε. Αυτή η αχτίδα θα φωτίζει τις μέρες μας, αυτή θα αποφασίσει πότε τα λουλούδια στον κήπο μας θα είναι μελαγχολικά και πότε θα λάμπουν στην χαρά του φωτός, πότε θα δακρύσουν και πότε θα αφήσουν τον χρόνο να τα παρασύρει.

Θέλω εκείνη τη μέρα να ξαπλώσεις δίπλα μου, να με πάρεις αγκαλιά, να μου πεις πως μ' αγαπάς, να μου ψιθυρίσεις το όνειρό σου και να ελπίζω να ταιριάξει με το δικό μου.

Ξέρω πως θα ζητάω πολλά, πως τα όνειρα είναι προσωπικά και τίποτα δε πρέπει να τα επηρεάσει, γι αυτό δε θα δακρύσω, μονάχα θα σου πω.. 

"Ό,τι αγαπάς η αχτίδα να φέρει και όποιο όνειρο αναζητάς εγώ μαζί σου θα ελπίζω και ας είναι το μαζί τόσο μακριά, όσο τα χελιδόνια ταξιδεύουν, ξέρω την άνοιξη πάλι θα 'ρθουν".