Λάμψη

Ταυτίζεσαι πια με τον Οδυσσέα, μπαίνεις στο πρώτο καράβι και φεύγεις για την Τροία ή την Ιθάκη, σημασία πια δεν έχει ο προορισμός, τον είχες χάσει από καιρό, σημασία έχει το ταξίδι. Θαρρείς πως θα είσαι μόνη σε αυτό το καράβι, όχι γιατί δεν βρήκες άνθρωπο να σε ακολουθήσει, αλλά γιατί δεν βρήκες τον εαυτό σου ακόμη. Μα..

Δυο μάτια καρφωμένα

ένα χαμόγελο μικρό

μια αγκαλιά ανοιχτή

και ένα όνειρο κρυφό

Δεν είναι όνειρο,

είμαστε εμείς

εμείς μαζί.

Σαστίζεις και αναρωτιέσαι

αν ζεις ή αν πέθανες..

ή μήπως τελικά

βρήκες συνταξιδιώτη;

Χαμογελάς χαζά,

σου έλειψε αυτό.

Σιωπάς κι αγναντεύεις τον κόσμο

μέσα από μια αγκαλιά

Τι κι αν κάποιες φορές δε ξέρεις πού θα σε βγάλει; Απόψε η νύχτα είναι όμορφη, εκείνη η σκιά ανύπαρκτη κι εσύ.... ω εσύ, σχεδόν ευτυχισμένη.

Σχεδόν..;

Ευτυχισμένες στιγμές που ελπίζεις να διαρκέσουν, που ελπίζεις να κρατήσουν την αίσθηση της μυρωδιάς εκείνου του κρασιού που γεύεσαι αργά και δε θέλεις να μοιάσει με το προηγούμενο.

Γιατί.. προσπαθείς να δεις πως, δεν μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου.

Καλό ταξίδι..