Σε κάθε μου ζωή, πηγαίνω εδώ και εκεί σε άδειους θανάτους ταξιδεύα για χρόνια, ψάχνωντας την αγάπη με μια μουσική να με καταδιώκει. Εκεί στο σημείο που με κέρασες το πρώτο σου φιλί, είχες ξεμείνει από αγάπη. Προσπαθήσαμε να τα φέρουμε σε μια ισορροπία, μα έρωτας σου είχε κληρωθεί αλλού. Λίγα λεπτά πριν το τέλος και αυτή η απαίσια μουσική να ακόμα. Όλα γύρω είναι βομβαρδισμένα, πόλεις καταστρεμμένες, νεκροί ανασταίνονται και αυτή η μουσική παίζει ακόμα. Μα γιατί να συμβαίνει αυτο;
6 σχόλια:
γιατί λες; αυτά που συχαινομαστε είναι αυτά που μένουν μαζί μας μια ζωή....αυτά που αγαπάμε πάνε κι έρχονται,όπως κι αυτά που αγαπάμε εμείς...αυτά που πραγματικά απεχθανόμαστε μας συντροφεύουν και στα εύκολα και στα δύσκολα....φιλιά
γιατι ισως και εμεις οι ιδιοι να μπερδευουμε την αγαπη με το κυρος
@ Ago & Σκουληκάκι, δε έχω κάτι να απαντήσω, σας βρίσκω σωστές..
Τα λέμε..
ο καθενας ερμηνευει οπως θελει τα ακουσματα του μην σε ανησυχει
φιλια
Μάλιστα... Δεν το έπιασα αλλά διαβάζοντας τα σχόλια κάτι κατάλαβα... Χαιρετίσματα.
Γιατί, γιατί γιατί;
Άχ ρε Εφιάλτη..! Ένα ταξίδι κάτι χρόνια πίσω...
Ως προς την απάντηση, αν υπάρχει να δοθεί, θα συμφωνήσω με τη skouliki!
Δημοσίευση σχολίου