Σκέψεις από ένα άγνωστο

1 στίχος, 2 στίχοι, καμία ομοιοκαταληξία!

Πάμε πάλι...

1 στίχος, 2 στίχοι, όχι!

Ξανά...

1 στίχος, ουφ...

Δεν έχω έμπνευση ή δεν έχω τι να πω; Γιατί να με παιδεύει τόσο; Αφού νιώθω τόσες σκέψεις στο μυαλό μου,

γιατί δε φτάνει καμία και στην άκρη των χειλιών; Οκ, ας ανασάνω μια στιγμή και πάμε ένα-ένα...

-Είσαι κουρασμένος; -Ναι.

-Από τι; -Από πολλά.

-Όπως; -Όπως τις ασχολίες μου.

-Κάτι άλλο; -...

-Δεν υπάρχει άλλο; -Υπάρχει.

-Γιατί δεν το λες; -...

-Τι, ούτε σε μένα; -Ούτε.

-Καταλαβαίνεις που μιλάς; -Καταλαβαίνω.

-Πώς είναι δυνατόν να μη μου λες; -Δεν μπορώ να το συντάξω.

-Μα δε γίνεται... -Γίνεται.

-Θες να πεις μια λέξη μόνο; -Κρίμα.

-Κρίμα για ποιον; -Για μένα.

-Σε αδικήσανε; -Δε θα το'λεγα.

-Ατύχησες; -Ούτε.

-Μήπως αδίκησες τον εαυτό σου; -...

-Κάτι βρήκαμε,ε; -Μη χαίρεσαι.

-Θες να πεις άλλη μία λέξη; -Όχι.

-Μα γιατί; -Γιατί φοβάμαι.

-Ότι θα αποκαλυφθείς; -Ότι δε θα μπορώ να τη στηρίξω.

-Δεν αρκεί που θα τη νιώθεις; -Αρκεί;

-Φυσικά και αρκεί. -...

-Πάμε λοιπόν; -Έρωτας.

-Αυτή ήταν η δύσκολη λέξη;;; -Αυτή.

-Πλάκα μου κάνεις... -Καθόλου.

-Φοβάσαι ότι είσαι ερωτευμένος; -Όχι.

-Φοβάσαι να το πεις; -Όχι.

-Τι φοβάσαι; -Το αντίκρυσμα.

-Πρέπει να υπάρχει και αντίκρυσμα; -Τελικά, πρέπει...

-Νομίζω ότι... -Φεύγω.

-Μα πού πας; -Πάω να κάνω τον δραστήριο.

-Μα... -Καληνύχτα. Ξέρω ότι θα τα ξαναπούμε. Ξέρω ότι θα προσπαθήσεις. Ξέρω ότι η συζήτηση αυτή τελείωσε.

Καλό δρόμο!