Η στιγμή που θα σου ψιθυρίσω είναι φυγή
και θα είναι φυλακτό στην ενοχή.
Αγάπη είναι να μιλάς στη σιωπή
με τις φλόγες που θα βγαίνουν από τα μάτια σου.
Εγώ θα περπατώ στους δρόμους που γελάγαμε
ένα δάκρυ σου θα φύγει και θα είναι μαγικό.
Ο κόσμος σου γέμισε με ύποπτη μυρωδία
είναι αυτό που λένε χτυποκάρδι στην καρδιά.
Η βροχή είναι ο ήλιος της απόγνωσης
αφού δεν βλέπεις στα ουράνια της τύψεις.
Τη νύχτα της γιορτής, της τύχης
Δε θα 'ναι ο πόνος που με αγαπάς
αλλά τα λουλούδια που άνθισαν μέσα σου.
Γιατί η αγάπη δεν είναι μόνο να πονάς
αλλά να ελπίζεις με χαρά.
Θέλω να γνωρίσεις από τα βάθη της καρδιάς
πως είναι το μεθύσι του έρωτα.
Να σε βγάλω από τα τείχη της μοναξιάς
γιατί είναι πικρό να ελπίζεις σε κάτι...
Αγαπημένη μου πάντα ήθελα να σου γράψω ένα ποιήμα να το διαβάζεις όταν τα μάτια σου είναι μόνα και να σου θυμίζουν πως υπήρξα και εγώ.
3 σχόλια:
Παιδιά έχετε γούστο... περάστε από το μπλογκ για το βραβείο!!!
Καλό Πα-Σου-Κου!:)
Εφιαλτη δεν εχω λογια. Το ολο κειμενο ειναι στην κλασικη αλλα παντα ωραια ιδεα που κυβερναει στα κειμενα σου. Το τελοs ,ομωs, αυτη η τελευταια στροφη ειναι που δειχνει οτι εχειs και μια φλογα μεσα σου που καιει ζωντανη και γεμιζει το μεσα σου με νεεs σκεψειs και νεεs εμπειριεs. καλη συνεχεια!
Το μεθύσι του έρωτα. Όλοι θέλουμε να το ζήσουμε αλλά το φοβόμαστε συνάμα...
Δημοσίευση σχολίου