Παράκληση

Περπατώ πολύ καιρό ψάχνοντας να βρω, το πως και το γιατί. Τυχαία βρίσκομαι στο δρόμο όπου θα δω εσένα πάνω από έναν νέο. Τον κράταγες σφικτά και του έλεγες φοβάμαι. Σε πλησιάζω και σου λέω:

Αγαπημένη μου κλαις
δωσ' μου το χέρι σου
και βάλτο στην καρδιά μου.
Πεθαίνω! με ακούς;
Κάποιο μαχαίρι με παρέλυσε
φεύγει η ζωή στάλα στάλα.
Πάντα μια όμορφη σκέψη
είχα για οδηγό, όμως τα
όνειρά σου τα μπερδεμένα δε θα ζήσω
τα όμορφα ματάκια σου να φιλήσω
τα χειλάκια σου να γευτώ,
κάθε ονειρό μου μαζί σου να δω.
Όμως τώρα ξάπλωσε δίπλα μου
και δώσε μου ένα φιλί σου
και πάρε την ψυχή μου.

Ο νέος ήμουν εγώ, ότι δε πρόλαβα να πω.... μίλησε η πράξη.
Σε παρακαλώ, σβήσε το φως του ουρανού, έρχομαι να σε πάρω.