Requiem

"Δε θέλω να σε χάσω" τα τελευταία σου λόγια πριν το τέλος, που να ήξερα που 'να ήξερες το τέλος.
Λένε όταν πεθαίνεις βλέπεις όλη τη ζωή σου να περνά από τα μάτια σου, εγώ δε θυμάμαι τι είδα μα σίγουρα θα πήγα χρόνια πίσω σε μια εκδρομή εγώ και η "καρδιά" μου πρωταγωνιστές στη δεύτερη ζωή μας. Σου έλεγα ότι "ο παράδεισος είναι τόπος για δεύτερους ρόλους", γελούσες και μου απαντούσες "ζήσε τη στιγμή", το έκανα πάντα.
Ποτέ όμως δε ήθελα να πιστέψω εγώ ή εσύ.... όχι όχι δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Προτιμώ τα παραμύθια είναι πιο απλά, τα ρολόγια της καρδιάς θα ακούνε τις σταγόνες της βροχής.
Επιστρέφω στη πραγματικότητα, "θα ΄μαι κοντά σου όταν με θες", μα πιστέψε όταν σε χρειάστηκα δε ήσουν, πάντα κάτι σε βασανίζει, ίσως η ίδια η ζωή, μελαγχόλησε,θέλησες πολλά, πήρες λίγα. Κι όμως συχνά οι φόβοι σου ήταν αδικαιολόγητοι. Ήσουν στην ψυχή μου σα κατάδικος για εκτέλεση.
Τελειώνοντας η μέρα της επιστροφής έγινε πραγματικότητα μια προτασή σου. Ξέχασα να σου πω πως στις νύχτες ήσουν πιο ωραία και γύρισες και με αγκάλιασες και μου ψυθίρισες σε αγαπώ.... ο χρόνος τελειώσε......