Ένα παραμύθι, η αλήθεια μου

Σιωπή.
Μόνο αυτό έχει μείνει. Μόνο αυτό να μείνει.

Μη μιλάς σου λέω. Σώπασε. Όχι άλλο ψέμα.
Μη σκέφτεσαι, μη με κοιτάς. Διάβαζω τη σκέψη σου, διαβάζω το βλέμμα σου.

Δε τρομάζω πια. Σε έμαθα καλά.
Όμως δε σε καταλαβαίνω. Μάλλον... ούτε εσύ δε καταλαβαίνεις τις ίδιες σου τις σκέψεις.

Μη γυρίζεις σου λέω. Σταμάτα. Όχι άλλο ψέμα.

Συνέχισα να κολυμπάω, κουράστηκα. Και λίγο πριν λιγοψυχήσω, βρίσκω στεριά, τη στεριά μου.
Τέλος. Τέλος διαδρομής. Ώρα ηρεμίας, αληθινής ηρεμίας. Τώρα κοιτώ τη θάλασσα μόνη μου, είναι πιο ήρεμη από ποτέ... και ας έχει μερικά κυματάκια.

Ήρεμη.

Μη μ'αγκαλιάζεις σου λεω. Σταμάτα. Όχι άλλο ψεμα.

Κάθε σου λέξη ένα όνειρο γεννά, μια αγάπη, όμορφη. Αγάπη δικιά μας. Κάθε που σωπάς... ένα ψέμα για μένα. Ένας θάνατος της αγάπης. Της αγάπης σου.

Μη μ'αγγίζεις σου λέω. Σταμάτα. Όχι άλλο ψέμα.

Κάθε σου χάδι, γρατζουνιά στην καρδιά. Μαχαιριά στη σκέψη. Κάθε φιλί θάνατος της λογικής... κάθε που σταματάς... ένα ψέμα για μένα. Ένας θάνατος της αγάπης.

Μη μ'αγαπάς. Μη το λες. Μη με κοιτάς, λυγίζω. Σταμάτα. Σταμάτα. Σπάει η καρδιά.
Ήρθες ήρεμα ένα βράδυ...
Φύγε σε παρακαλώ. Έτσι ήρεμα, μαζί με αναμνήσεις, μαζι με αγάπες και λόγια, μαζί με την ψυχή μου.

Να προσέχεις.

Το παραμύθι τελειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεα σου
σαν ψέμα αλήθινη.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...