Κοίτα με... μια στιγμή, μονάχα μια στιγμή

Είσαι εδώ, για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό αισθάνομαι έντονα την παρουσία σου, τη ζεστασιά σου. Καυτή αναπνοή, εκφραστικό βλέμμα, χαμόγελο βγαλμένο από παραμύθι. Η παρουσία σου, το ταξίδι μου. Ταξίδι πίσω στο χρόνο, σ' εκείνη την Αυγουστιάτικη μέρα, σ' εκείνο το απόγευμα, θεέ μου, πόσο γνώριμα όλα αυτά. Ταξίδι στη ζωή.

Σε κοιτώ ___________________Με κοιτάς
Σε παρατηρώ________________Μ' αγκαλιάζεις
Χάνομαι ___________________Με φιλάς
Ταξιδεύω ___________________Σταματάς
Σε θυμάμαι __________________Με θυμάσαι
__________Θεέ μου πόσο μου 'λειψε_________

Καθόμαστε εκεί, δεν υπάρχει τίποτα άλλο, δε βλέπω τίποτα, εκτός από εσένα, αισθάνομαι την παρουσία σου και μου είναι αρκετό... Πόσο μου 'λειψε η παρέα σου άραγε...;

Ανοίγει η αυλαία, εμείς πρωταγωνιστές σε ένα θέατρο που ίσως διαλέξαμε μόνοι μας, στο θέατρο του παραλόγου. Τα φώτα σβήνουν, προβολείς...

Όχι καρδιά μου, όχι ανάκριση,
γλυκιά ομιλία, γλυκιά παρουσία
αυτό ζητώ, αυτό σε παρακαλώ
μη χαμηλώνεις το βλέμμα
μη ξεχνάς εμενα

Η παράσταση αρχίζει... διηγητής η ανάμνηση, ομιλητής εσύ, πλοκή η ζωή μας, οι στιγμές μας, κοινό οι καρδιές μας, σενάριο... χαμένο, τώρα εσύ είσαι ο συγγραφέας, γράφεις για εμάς, μα χάνεσαι στη θάλασσα των λέξεων, της αγάπης. Πεθαίνεις μια στιγμή. Βιάζεσαι η αυλαία έχει σηκωθεί. Αυτοσχεδιάζεις. και... με κοιτάς. Μιλάς, προσπαθείς να μου εξηγήσεις, νομίζω απομακρύνεσαι, μπέρδεψες τους ρόλους, είσαι πια ο φόβος σου, η φυγή που δεν ήθελες ποτέ, αλλά πάντα φοβόσουν... Προσπαθώ να σε σταματήσω, αλλά... έχεις γίνει ένα με το ρόλο, αντικαθιστάς κάθε όνειρό σου με εφιάλτη, κάθε ελπίδα με στάχτη, κάθε τι δικό σου με του κόσμου την ασχήμια.

Η παρουσία σου υπαρκτή, αλλά επιβλητική.
Η απουσία σου υπαρκτή, αλλά εφιαλτική.

Φοβάμαι.
Κοίτα με για μια στιγμή, μια στιγμή μονάχα και με φτάνεις, λίγο ακόμα ψυχή μου... όχι μη τρομάζεις, μη φεύγεις πάλι, μη χάνεσαι στο τίποτα... όχι τώρα. Όχι τώρα που επέστρεψες.
Κοίτα με. Μονάχα για μια στιγμή.

Η παρασταση τελειώνει... το κοινό, αποηγοητευμενο... γύρνα για το χαιρετισμό, γύρνα για το ρόλο σου, γύρνα για την αγάπη σου...
Στάσου. Για μια στιγμή μονάχα.

Η αυλαία έχει πέσει. Επιβλητική. Βαριά. Θανάσιμη.
Και εσύ χάθηκες για πάντα και εγω... Έγω πέθανα για μια στιγμή, χάθηκα για μια ζωή.