Ποίηση του "ποδιού"

Πάρτε τα λοιπόν και μη σας νοιάζει,
πάρτε τα και μη ρωτάτε αν πονώ,
πάρτε τα και αφήστε με ήσυχη,
πάρτε και την ψυχή μου μαζί με τα όνειρά μου.

__________________________________

Σαν τον χειμώνα βαριά μου τα 'πες.
Σαν την άνοιξη ήρεμα τα αντιμετώπισες.
Σαν το φθινόπωρο με διέγραψες.
Σαν το καλοκαίρι με προσπέρασες.

Στης θάλασσας τ' άγρια κύματα μ' έριξες.
Στην θάλασσας την τρικυμία προσπάθησες να με σώσεις.
Στης θάλασσας την ομορφιά προσπάθησα να κρυφτώ.
Στης θάλασσας το μυστήριο προσπάθησα να ζω.

Σαν το ήλιο μ' έκαψες και στη νύχτα με πέταξες.
Σαν τον αέρα με φύσηξες, σαν τη ζ'εστη μ' έδιωξες.
Σαν το χιόνι έγινα στον πατημένο δρόμο.
Σαν τον τυφώνα έγινα στον πικραμένο τούτο κόσμο.

Φιλία No2

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα.

Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες.

Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του.

Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει σε πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.

Ο πατέρας του είπε:

Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη.

Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή.

Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα.

Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν οπότε έχεις ανάγκη.

Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους.

Δείξε στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς.

«Μία από τις ευτυχίες της φιλίας είναι ότι ξέρετε σε ποιόν να εμπιστευτείτε ένα μυστικό « (Αλεσάντρο Μανζόνι)

Όταν λέτε «σ’ αγαπώ», πέστε το σοβαρά ...

Όταν λέτε «είμαι θλιμμένος», να κοιτάτε τον άλλον στα μάτια.

Μην διαλύετε ποτέ τα όνειρα των άλλων.

Ίσως να πληγωθούν από αυτά, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσει κανείς την ζωή.

Μιλήστε αργά, αλλά να σκέπτεστε γρήγορα.

Εάν κάποιος σας κάνει μια ερώτηση που δεν επιθυμήστε να απαντήσετε, εξετάστε:
Γιατί θέλει να ξέρει;

Θυμηθείτε ότι η μεγάλη αγάπη και οι μεγάλες επιτυχίες περιλαμβάνουν μεγάλους
κινδύνους.

Όταν χάνετε, μην χάνετε το μάθημα.

Μην κρίνετε τους άλλους από την διαφορετικότητά τους.

Μην επιτρέπετε σε μια μικρή διαφωνία να χαλάσει μια μεγάλη φιλία…

Να είστε φιλικοί όταν απαντάτε στο τηλέφωνο. Αυτός που καλεί θα το αισθανθεί
στον ήχο της φωνής σας.

Να θυμάστε ότι το να μην αποκτήσετε αυτό που θέλετε, όποτε το θέλετε, είναι μερικές φορές μία πιθανότητα.

Να θυμάστε αυτά τα τρία:

-Να σέβεστε τον εαυτό σας.

-Να σέβεστε τους άλλους.

-Να είσαστε υπεύθυνοι των πράξεών σας.

Aυτή ήταν η μια πλευρά της φιλίας

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Για μια μέρα, έστω. Δείξετε την δύναμη του κοινού. Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα να πωλούν αυτο που δεν θέλουμε. Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή δημοσιογραφία, σεβασμό στην νοημοσύνη μας...

* Οχι στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.
* Οχι σε χειραγωγούμενα ΜΜΕ.
* Οχι στο κουκούλωμα σοβαρών θεμάτων με ταυτόχρονη ανάδειξη άλλων.
* Οχι στις αυθαίρετες διακοπές για διαφημίσεις.
* Οχι σε εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.
* Οχι στις συζητήσεις με φωνές και οχλαγωγία.
* Οχι στην παραπλάνηση.
* Οχι στους Ταρζάν και τους εξυπνάκηδες.
* Οχι στα δελτία ειδήσεων = παρωδία παραθύρων.


"Ζητάμε αυτο που μας αξίζει, τηλεόραση ευρωπαϊκή με ενημέρωση άξια ενος
δημοκρατικού πολιτεύματος που θέλει να λέγεται απόγονος των Ελλήνων!
Ζητάμε αμερόληπτη, καθαρή και διάφανη Τηλεόραση.
Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα."



ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ TV ΣΤΙΣ 11 ΦΛΕΒΑΡΗ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
Να δείξουμε την δύναμή μας.


* Αναδημοσιεύστε το στο μπλόγκ σας, στείλτε το σε φίλους, διαδόστε το.